SUCCESVOLLE OMSINGELING AVA`70 VAN BREDEVOORT
Donderdag, 30 maart 2019…….
Op dringend verzoek van wegkapitein Geert Wevers verzamelden zich in alle vroegte al een flink peloton manschappen voor het plaatsen van een vroege aanval op het vestingstadje Brevoort. Het gezelschap was afkomstig uit een breed gebied, dat zich uitstrekte van Doetinchem tot Groenlo en van `t Kobus totaan `t Slaa. Een gemêleerd gezelschap derhalve, dat bovendien overliep van strategie en noeste werklust. Allemaal no-nonsense types, die de klappen van de zweep maar al te goed kennen. De briefing was kort en bondig van de leider, want hij kwam niet verder dan wat korte uitspraken als “we trekken ten strijde” en “we gaan erop en erover.” Kreten die je natuurlijk op verschillende wijze kunt opvatten, maar de boodschap was feitelijk wel duidelijk. Om even na zeven uur in de morgen zette de groep zich in beweging en geheel volgens de verwachtingen, nestelde zich de kapitein aan het front en dirigeerde hij direct het drietal gezadelde strijders naar de achterste linie, om daar bijstand te verlenen. Via kasteel `t Walfort trok de ijzersterke formatie als 1 linie richting het front en naderde Brevoort met rasse schreden. De eerste gevaarlijke oversteek werd genomen en de plaatselijke bevolking was duidelijk niet goed voorbereid op de aanval, want alles leek daar nog in diepe rust. Besloten werd om via de oosterlijke zijde de weg te vervolgen en een omtrekkende beweging te gaan maken via de Slingeplas. Het alom bekende en vooral historische Ridderpad werd doorkruist en de kwetterende vogels hadden allang in de gaten dat er hier iets gaande was. Ook een kleurige fazant koos het hazenpad en een kabbelende zwaan keerde het gezelschap zelfs de rug toe. Nee, de ontvangst was verre van hartelijk en dat was natuurlijk ook een vrij logische reactie op deze woeste verstoring van de rust. Halverwege de modderige doorsteek hield het gezelschap een volgende strategische noodstop en werd besloten om te gaan splitsen. Een klein, doch ijzersterke formatie dappere dodo`s nam de gevaarlijke en kortste weg, terwijl 2 pelotons een omtrekkende beweging maakten via het Klooster. Het onherbergzame gebied werd doorkruist, maar echt veel gevaar leverde dit niet op. De verkenners aan kop daalden vervolgens af via een smalle doorgang en naderden de Gracht. De volgelingen, die duidelijk wat minder ervaring hadden, bleven op gepaste afstand de kopgroep in de gaten houden. Op een enkele visser na, was er nog steeds bar weinig tegenstand te dulden en ook de passage achter Bernardus leverde niet de verwachte veldslag op. Nee, de inname van Brevoort verliep boven verwachting gemakkelijk en kapitein Wevers zag dat het goed was en als held zette hij zich weer aan kop, alvorens de laatste horde genomen moest worden. Het tempo werd wat opgeschroefd en niets leek er op, dat de overwinningsdrift nog kon blokkeren. Nog eenmaal stuurde de wegkapitein een frontsoldaat naar voren om een oversteek veilig te stellen, maar dit mocht in feite geen naam hebben. Zonder ook maar iemand op het slagveld verloren te hebben, nam de groep de laatste tunnel en bereikte het peloton niet moe, maar wel voldaan de thuishaven. De totale aanval op Brevoort duurde nog geen 1,5 uur en zelden is er in een veldslag zo weinig geleden. Iets wat natuurlijk wel alles zegt over de kwaliteit, de conditie en mentale gesteldheid van de manschappen van wegkapitein Wevers. En daar is hij maar wat trots op……
