Luuk zoals altijd blij op de bekende Erasmus brug.
Als er een start is, moet er ook een finish zijn…..
Er zullen in Nederland niet zo gek veel families in Nederland te vinden zijn, waar alle gezinsleden in 2021 een marathon hebben volbracht. Jan, Ankie, Luuk, Mark en Tim te Brake haalden dit huzarenstukje vorig jaar uit en zijn toevallig of niet, ook nog eens allemaal lid van AVA`70. Starten om te finishen was het motto en dat lukte het vijftal met glans.
Vijf diverse ervaringen, dus ook 5 verschillende verhalen!
Luuk staat centraal in de 3e aflevering van dit vijfluik. De goedlachse hovenier maakte zijn debuut op de marathon in Rotterdam en kende een uitstekend voorbereiding. Desondanks kneep hij hem toch wel een beetje, want ondanks een flinke dosis zelfvertrouwen was Luuk toch niet helemaal gerust op een goede afloop…….
De voorbereiding:
Een week of zes voor de marathontraining, was ik in de veronderstelling dat de marathon er niet meer zou komen in 2021. Toch werd steeds duidelijker dat het zomaar eens door zou kunnen gaan. De voorbereiding in het voorjaar leverde mij een beroerde generale op, want tijdens de 30 kilometer van Vorden ging ik helemaal kapot en kon geen poot meer verzetten. Echt veel trek in de marathon had ik dan ook eigenlijk niet, maar besloot dat het er toch maar van moest komen. Broer Mark timmerde voor mij een voorbereiding van 6 weken in elkaar, dat me klaar moest stomen voor Rotterdam. Opdracht was: doe alle trainingen, sla niks over, dan komt het goed!
De start:
Daar stond ik dan op zondag 24 oktober 2021. Aan de start van mijn eerste marathonavontuur, samen met een kerel van goud, vriend en loopmaat Erwin Wamelink, die soms net iets te serieus traint. We zongen uit volle borst samen met nog 18000 atleten mee met de kraker “you`ll never walk alone” van mister Lee Towers. Wat een kippenvel was dat en zo mooi om mee te maken….
28 km:
Het verloopt tot nu toe uitstekend en we lopen de terugweg over de Erasmusbrug. Er stond een prachtige erehaag, rechts van de weg vriendin Ilse en nog wat vrienden, terwijl links van de weg een groot AVA-legioen onder leiding van Michiel Wellink stond te schreeuwen. Verdikkeme, alweer een kippenvelmoment.
39 km:
Honderden mensen vormen samen een tunnel van geluid met veel muziek en bier. Hier had ik best graag tussen willen staan! Ja, hoor…. Kippenvel van kruin tot enkel. Het was net bocht 7 van Alp d`Huez en wie daar ooit is geweest, weet maar al te goed dat het daar geweldig aangenaam vertoeven is.
41 km:
Het einde is duidelijk inzicht en het is hier nog even volop genieten van de aanmoedigingen van mijn familie en het AVA-gezelschap. Wat een herrie, dat zeker voldoende was voor minimaal het 4e kippenvelmoment!
De finish:
Hoppa… ik heb het gehaald in een prachtige eindtijd van 3 uur, 12 minuten en een beetje. Het gemiddelde lag op 4,31 minuten per kilometer en dat 42 kilometer lang. Ik ben best trots op mezelf en wat heb ik onderweg genoten van al die tienduizenden toeschouwers, die zorgden voor vele kippenvelmomenten.
De nabeschouwing:
Na mijn eerste marathonavontuur duf ik te stellen, dat het trainen met een goed schema werkt. Waar ik in Vorden na 30 kilometer met een tijd van 2.22 uur kats kapot was, liep ik in Rotterdam nog fris in de wedstrijd en was bovendien nog ruim 7 minuten sneller ook. De credits gaan dan ook zeker naar Mark, die een uitstekend schema had opgesteld, al ging het zeker niet vanzelf. Tijdens de trainingen had ik soms pijn in delen van het lichaam, waar ik nooit last had gevoeld. Maar het is te doen, maar leuk is het overigens niet….
En nu?
Het kan zomaar zijn, dat ik in april weer in de bus zit, want de marathon van Rotterdam is misschien wel het enigste, dat je in coronatijd op de been houdt!
