Verslag van Frank Roos:
Af en toe zijn er van die dagen, waarbij het maar goed is dat je met anderen hebt afgesproken om samen naar een wedstrijd te gaan, anders is de kans groot dat je er niet komt.
Zondag was zo`n dag!
De thermometer kwam niet hoger uit dan – 5,6 graden en een snerpend koude poolwind maakte het wel anders, maar niet beter… Maar ja, afspraak is afspraak, dus togen we toch maar naar Haaksbergen, om deel te gaan nemen aan de 20e editie van de Watermolenloop. De plaatselijke atletiekvereniging beschikt over een prettige accommodatie, waar het vooral binnen aangenaam vertoeven was. Eenmaal buiten werd het allemaal wat frisser voor lijf en leden, maar desondanks was er een flink peloton van een honderd of drie uitgerukt om de kou te trotseren en deel te nemen aan de loop. Onder hen 5 dappere AVA`70 leden, die de moeite hadden genomen om huis en haard te verlaten voor deze wedstrijd. Dirk-Jan Robbe, Rianne Fokkens, Andre en Anky Bruil en Frank Roos besloten onafhankelijk van elkaar om de 10 kilometer af te gaan leggen en dat zorgde gelijk al voor de nodige saamhorigheid.
Op het moment dat de omstandigheden zich er niet voor lenen om een P.R. te gaan lopen, moet je het doel gaan bijstellen en dus lekker relaxed gaan lopen en onderweg genieten van de natuur. En dat laatste lukte volop. Na een ronde op de onzichtbare baan, ging het hele pak op weg naar het prachtige buitengebied van Hoksebargen. Na een aanloopstuk over de verharde weg ging het vervolgens het bos in, waar een ven met rietvelden werd gepasseerd. Daarna volgde een deel van de zeer bekende “Flamingo-route”. Van de tropisch roze exemplaren was uiteraard geen spoor te bekennen, al gediend de eerlijkheid te zeggen, dat er onder de deelnemers voldoende gekleurde vogels bijliepen.
Nadat er een mooi houten bruggetje was beklommen en direct weer werd afgedaald, kregen de lopers en loopsters de wind enige tijd vol in de snuffert en dat was bepaald geen pretje. En toen dook hij ineens op in de verte… de beroemde watermolen. Uiteraard was het rad stilgelegd, want alles wat water in beweging zet, is in Nederland stilgezet. Het vriest immers en dan wordt het land geregeerd door de schaatsers. Na deze mooie en sfeervolle passage ging het langzaam maar zeker weer terug naar het atletiekcomplex. Hier aangekomen werden “de Avianen” getrakteerd op een gratis rondje van de zaak en dit was, gezien de schoonheid van het parcours, zeker geen straf. Uiteindelijk behaalden alle clubgenoten keurig op tijd de finish en schoten toch wel pijlsnel naar binnen waar de warmte wachtte. O ja, de tijden…we zouden het bijna vergeten: er was wel een klok, doch geen officiële registratie, maar de zelfgeklokte scores lagen tussen de 45 en 55 minuten en daar was een ieder tevreden mee.
Na het geurige kopje koffie, keerde het AVA`70-gezelschap huiswaarts en kon men terugzien op een lekkere sportmorgen. Een gevoel, waar men een aantal uren eerder zeker voor had getekend!
