Marathon verslag Enschede
Na maanden voorbereiding die deels goed ging,zoals Apeldoorn en Venlo,en deels niet zoals Vorden,staan we aan de start van de Marathon van Enschede,er na toegebracht door privéchauffeur Gerrit Heersink.
Henk Mengers en ik staan in het tweede startvak tegen het hek en kijken naar het vak voor ons waar de elite staat,waaronder Eric en de pacers van 3.15.
Pas als het startschot valt wordt het hek geopend wat al de nodige irritatie opwekt.
Ook al door de warmte probeer ik rustig op gang te komen.
Al na enige kilometers,als ik net onze fans gepasseerd ben geeft mijn rechter hamstring een signaal af,het mag zeker niet harder.
Na 9 km weer een signaal,deze keer nog iets feller,zou het me wel lukken deze wedstrijd uit te lopen.Zo ontspannen mogelijk de weg vervolgen en bij iedere post wat drinken en een spons meenemen.
Die knijp ik uit boven mijn hoofd of schouders ter verkoeling en tegen verbranding.
Gelukkig zijn er op veel posten stukjes banaan te krijgen,zodat je behalve water en sportdrank ook wat voedsel in je maag krijgt.
Op de wisselpost van de estafette op de lus naar Glanerbrug staan onze fans ons aan te moedigen en worden er foto's gemaakt die ik met spanning tegemoet zie.
Halverwege Glanerbrug zie ik Eric die in een groep loopt,zij gaan al weer richting Enschede,hij lacht nog.
Bij de halve marathon loopt ik nog binnen de 1.45 en de pacers van 3.30 zitten nog steeds achter me.
Dan komen we in het centrum de lopers van de halve achterop,waarbij ik het idee krijg dat er toch wel heel veel zijn die (te) weinig loopervaring hebben.
Midden in dit gedrang haalt de groep met pacers van 3.30 ons in.
Bij iedere waterpost wordt het lastiger omdat iedereen bij de eerste tafel bijna stil gaat staan om een beker te pakken.
Ik blijf wat rechts lopen en ga richting de drankpost als er plek is om met zo min mogelijk snelheidsverlies een beker of spons te pakken en drink een paar slokken.
Geduldig passeer ik grote groepen mensen van de halve, hetgeen mij doet beseffen dat mijn snelheid toch wel meevalt.
Halverwege de tweede ronde zie ik de eerste atleet op de grond liggen,omstanders erbij iemand is al druk aan het bellen voor hulp.
Ook zie ik toevallig bij een waterpost een atleet die als pacer op de 3.15 begonnen is,hij is de ballonnen kwijt en aan z'n gezicht te zien nog veel meer.
Even later hoor ik de eerste ambulancesirenes loeien en het zijn niet de laatste.
Op de Gronauwerstraat staan de fans nog trouw te wachten en schreeuwt Gerard nog eens blijven drinken.
Mijn benen blijven hun werk doen,als de lus in Glanerbrug achter me ligt,weet ik dat het lukken moet zonder wandelen.
Van ver af kun je de oranje boog zien en daarvoor staan de fans nog een keer.
Diverse ambulances rijden hier heen en weer om mensen op te pikken.
Het laatste stuk is gelukkig afdalen.
Opgelucht dat het me gelukt is passeer ik de finish in het tempo dat ik in de tweede ronde redelijk heb kunnen vasthouden.
Als ik met een beker water en een beker sportdrank in de hand door het publiek wankel dat zoekt naar bekenden hoor ik de speaker meedelen dat het parcours zal worden ingekort.
Een man die mij ziet lopen wijst mij de tent aan waarin ik mij kan laten masseren.
Daar aangekomen moet ik even wachten voor ik op een massagetafel kan gaan liggen.
Bezorgd word er gevraagd of het wel gaat en of ik wat wil drinken.
Het gaat maar aan drinken heb ik even geen behoefte.
Na de massage wandel ik met de schoenen in de hand naar de parkeergarage,waar ik voetje voor voetje afdaal.
In de kleedruimte zitten Eric en Henk netjes naast elkaar op mij te wachten.
We wisselen onze ervaringen uit en ik trek droge spullen aan.
Als we de trap weer oplopen staat Evelien ons al op te wachten om ons te feliciteren.
Bij de biertent op het plein voegen we ons bij onze fans en gaan we huiswaarts.
Nu 2 dagen later kan ik zeggen dat het herstel nog niet meevalt,en dat ik verlegen wordt van de complimenten die mijn kant op worden gestuurd.
Alle supporters bedankt voor alle ondersteuning en belangstelling op wat voor manier dan ook.
