Rotterdam 2009
Ik zal maar beginnen met een samenvatting: geweldig!
De superlatieven die ik van collega hardlopers heb gehoord waren niet overdreven. Als toeschouwer heb ik het een paar keer meegemaakt maar als deelnemer stap je in de overtreffende trap.
Nu weer even terug naar het begin; Eind 2008 de beslissing genomen om het nog maar eens een keer te proberen. Na het debacle van Apeldoorn in febr. 2008 (uitgestapt) was ik er nu op gebrand om in Rotterdam op z'n minst de marathon te volbrengen.
En dat is gelukt! De winterperiode is een heerlijke periode om je voor te bereiden. Gelukkig kon ik ook overdag nog wel eens trainen zodat ik niet zo vaak in het donker hoefde te lopen. Samen met de heren die in Enschede of Bonn gaan lopen heb ik een probleemloze en ontzettend leuke tijd gehad. De vele lange duurlopen op zaterdag waren zonder uitzondering erg leuk om te doen. Weer of geen weer.
Denk even aan begin januari toen we over de Slingebeek op het ijs konden lopen. Of achter in Sinderen door de zwarte modder waar Henk Lammers nog even de modderdetails van dichtbij heeft mogen aanschouwen. En 2 weken geleden toen Henk Mengers nog een leuke waterroute had uitgezet door Bekkendelle. Hier zou een zwembroek beter op z'n plaats geweest zijn. Oh ja, toch een ergernisje.
Tot 2 keer toe konden we het AVA gebouw niet in omdat niemand een sleutel had of deze in de auto had laten liggen. Gelukkig was Johan Assink dan zo vriendelijk om de sleutel te brengen nadat we al flink waren afgekoeld. Het douchewater was dan ook flink warmer dan gewoonlijk. Maar goed, de voorbereidingsperiode goed doorgekomen, veel plezier gehad en ook nog zonder echte blessures.
Wel
Dan 5 april: het beloofde een mooie dag te worden, 13 graden en windkracht 2. Samen met Wim (Thijs) stonden we in startvak E. We keken naar boven en zagen dat de bewolking al dunner werd. De zon zou er toch niet doorkomen? Lee Towers zong nog enkele bemoedigende woorden en toen werden we weggeknalt door het kanon. Het eerste uur liep lekker, halve kwam ik door in 1u38min. en ik dacht even: dit gaat mooi, wellicht duik ik nog wel onder de 3u25min. Echter nadat we de tweede keer de Erasmusbrug hadden verschalkt begon het pas echt. De banaan die Geert me nog aanreikte kon me al niet echt meer boeien. Dit wordt geen gemakkelijke realiseerde ik me. Helder denken werd al wat lastiger en de km's schoten maar niet op. De km's leken wel mijlen. Rond de 32km moest toch al een stukje lopen. Ik kreeg steken in m'n zij. Diep doorademen en dan toch maar weer doorgaan. Bij de drankposten ruim tijd genomen om te drinken en een beetje af te koelen. Vooral m'n hoofd dan want m'n bovenbenen werden toch al wat stijf. Affijn, een echt snelle tijd zat er niet in. Dan maar de knop om en gaan voor een iets langzamer schema. 3u 40 leek me het beste, ik wilde me niet gaan opblazen om daarna 3 maanden in de lappenmand te gaan zitten. Hardlopen is toch leuker dan fietsen....Zo kon ik redelijk goed doorkomen en kon ik een compleet uitgeputte fransman nog opbeuren met de kreet "viva la france"of zoiets. Deze man kreeg vleugels en stoof er vandoor. En dat terwijl mijn bedoeling was om samen op te lopen. Maar ja, frans woordenboek had ik even niet bij de hand. Oh ja, op 15km kwam ik nog een Ier achterop, te herkennen aan z'n mooie witte shirt met groene letters geschreven "Dublin marathon". Ook met hem nog een paar woorden gewisseld.
Affijn, op km 38 begon ik er weer een beetje in te geloven en was een tijd onder de 3u 40 haalbaar vond ik. Gas erop en proberen door te lopen. Naarmate we richting de finish kwamen kreeg ik weer het goede gevoel. Aangemoedigd door fanatieke Aalteneren de hoek om de Coolsingel op.....wat was dat mooi. Toch nog weer een ringel over m'n rug. En een piepklein traantje welde op. Nog even overschakeld in de hoogste versnelling en over de finish geknalt.
Al snel zag ik Wim zitten die er echt helemaal doorheen zat. Hij bleek net voor mij te zijn geweest. Achter de hoge hekken stonden onze ega's en kinderen ons op te wachten. Volgens mij waren zij minstens zo opgelucht als wij. Gelukkig, nu komen de klussen thuis ook weer af.....Ik ben met Wim naar de omkleedtent gestrompeld waar we slechts heel even van een koude douche konden "genieten". Dat deden we pas echt toen we opgefrist en wel lekker tegen een muurtje zaten in het nu wel lekker warme zonnetje. Lekker even uitrusten en de race nog eens even aan je voorbij laten gaan....Het goede gevoel overheerst!
Gerrit Heersink
