(oftewel Olne-Half-Spaatje-Olne)
door: Henrie Drenthel
Na zaterdagmiddag eerst de Boekelder-Cross-Atleten te hebben aangemoedigd tuf ik halverwege de middag in m’n eentje richting de Belgische Ardennen. Helaas waren er geen ander (AVA)atleten te vinden om van deze prachtige omgeving te genieten.
Na ruim twee uurtjes rijden parkeer ik bij het inmiddels beroemde Chalet van de organiserende vereniging “Courir pour le Plaisir” (vrije vertaling: Lopen voor het plezier) in Olne (net onder Luik-Belgie).
Het inschrijfgeld was dit jaar verhoogd naar € 10,- voor 68 kilometer (“Rotterdam, eat you heart out..”) waarbij je tevens een tegoedbon kreeg voor een warme maaltijd (Hutspot met worst) na afloop en een lekkere warme trui.
Voor diegene die wilden overnachten was er ook collectief wat geregeld bij het plaatselijke Chateau Wegimont, waarvan je hieronder een afbeelding ziet.
De werkelijkheid nog mooier dan de foto. Een vierpersoonskamer met twee stapelbedden. Onwijs gezellig, ’t leek de Temple Bar in Dublin wel, alleen werd er hier niet zo hard gesnurkt .
Wegimont (klikken)
Als het een beetje meezit overnachten we hier 21 op 22 januari 2012 wederom als er het Klavertje-4-Marathon (Treffle a 4 Feuilles) gehouden wordt waar er de mogelijkheid is 12, 23, 32 of 42 km te lopen rondom start/finishplaats in Olne.
Na het een en ander geïnstalleerd te hebben loop ik samen met een Nederlands echtpaar naar de plaatselijke pizzeria de la Plume (klikken) waar we jaarlijks de avond voorafgaand ons tegoed doen aan allerlei Italiaanse pastagerechten.
Al pratend kom ik er achter dat mijn tafelgenoot van een iets ander kaliber is en dat hij hier is om te winnen. Jeffrey heet hij, heeft ook al eens op het podium gestaan bij de Spartathlon in Griekenland (246 km), dan moet je wel iets kunnen. Na lekker gegeten en een paar pintjes genuttigd te hebben gaan we kasteelwaards al waar we redelijk vlot onder de veren gaan want het is morgenvroeg om 5.30 uur weer dag.
Na een verrassend goede nachtrust in dit toch wel rumoerige, gehorige onderkomen schuiven we aan in de ontbijtzaal, die ons een sober doch doelmatig ontbijt bracht. Om 6.45 uur richting Olne om ons bij Start-Finish nog een uurtje voor te bereiden.
Ruim 500 voorinschrijvingen waren er en het is er een drukte van belang. Ik probeer via wat Vlamingen de weersvoorspellingen te weten te komen en het beloofd niet veel goeds te worden. Eerst wind, dan stormen en regen en tegen de avond kans op wat zon, als ie nog niet onder is. Heb je dus veel aan.
Klokslag 8.11 starten we bij 5 graden boven nul dit keer maar met een straffe westen wind die we de eerste paar uur schuin voor zullen hebben.
Na een half uurtje blijkt dat de kopgroep een afslag gemist heeft en zodoende bijna een kilometer te ver door heeft gelopen welke ze ook weer terug moeten lopen.
Bij 7 km komen de eersten me dan ook weer voorbij en in een glimp zie ik twee Nederlandse toppers, Luc Krotwaar en Bram van Rijswijk. Toch een leuk gevoel dat ik ze nog effe heb kunnen hazen. Ook Jeffrey komt mij even later voorbij en het is daar al wel duidelijk dat hij deze editie niet gaat winnen.
Ik probeer behouden te lopen maar merk dat het toch zwaar gaat. De benen doen niet wat ze normaal moeten doen en na een uur gaat de eerste pijnstiller erin omdat beide liezen protesteren tegen de inspanning. Het jasje gaat uit en in probeer weer in m’n ritme te komen. We passeren enkele kleine gehuchten met de prachtige, onvergetelijke namen als: Fraipont, Banneux, Hobdomont en zo lopen we richting Spa. Aan alle kanten wordt ik ingehaald maar ik probeer er niet op te letten en m’n eigen ding te doen. Bij een flinke klim glijd ik uit en overstrek m’n knie. Vervelend, kan er ook nog wel bij. Loop de hele beklimming te dimdammen of ik door ga of stop in Spa. Als ik over de top ben en afdaal richting de verzorging op 30,5 km besluit ik er nog een Ibuprofennetje in te gooien, bij te tanken en verder te gaan. De tussentijd bij deze verzorging is nagenoeg gelijk aan die van vorig jaar, dus wel aardig in orde.
Hierna komt er eerst een zware klim en daarna is het redelijk goed te belopen al begint het wel steeds harder te regenen en met de aanwakkerende wind voelt het behoorlijk fris aan. Loop bijna de hele dag alleen en probeer even aan te haken bij een groepje Franstaligen, maar dat levert ook niet het gewenste resultaat op. Inmiddels is de snelheid er wel aardig uit en het gebrek aan trainingskilometers de afgelopen twee maanden begint op te breken. Vlak na de 45 kilometer moeten we onder een slagboom door en schiet de kramp spontaan in m’n linker hamstring. Ik hobbel nog wat verder en hoor van een lotgenoot die ik achterop kom dat zo dadelijk bij de 3e ravitaillering er een mogelijkheid is te stoppen. Ik bedenk me geen moment en stap na een lekker bakje soep in de gereed staande auto die ons naar de finish brengt. Nu weet ik gelijk waar de 145 uitvallers van vorig jaar gebleven zijn, hebben net als ik de ‘korte’ versie genomen.
Even was er de teleurstelling maar al gauw ging dit over in berusting dat het ook echt niet normaal is om met zo weinig trainingskilometers veel langer dan 5 uur te rennen.
Uiteindelijk zijn het 46,2 kilometers geworden in 5.34.47.
Joehoe, nu eerst de winterstop.
Henrie
P.S. uitslagen zijn waarschijnlijk in de loop van de week te zien op: http://www.courirpourleplaisir.be/html/v_3/p_1.html
