De Grotten van Han Tieltjes

Het weekend is amper begonnen en toch heeft een enkeling zijn kruid al verschoten. Totaal gedesoriënteerd en met ogen zo groot als rozijnen, komen enkele nachtbrakers de ontbijtzaal binnen gesloft. Hoewel er slechts één heftige zuippartij heeft plaats gevonden, lijkt het er meer op alsof ze na drie dagen ploeteren in de Belgische grotten voor het eerst weer daglicht zien. De stoere praatjes van de vrijdagavond hebben plaatsgemaakt voor een boel gepuf en gekreun. 

De organisatie van het Ardennen-weekend vond het nodig om ook een trail in het programma op te nemen. Het overgrote deel zag daar meer tegenop dan tegen het eindexamen Duits. Luuk te Brake niet. Hij had op vrijdagavond bewust maar 21 pijpjes naar binnen gegooid. “Ik wil morgen ook nog een beetje fit zijn. ” Hij liep de sterren van de hemel. Rob van der Donk liet zich vlak voor de start overschrijven van de halve marathon naar de tien kilometer, dit stond in schril contrast met zijn grootspraak van een paar uur eerder. “Ach, ik ben marathons gewend”, riep hij terwijl hij een iets te grote slok van zijn La Trappe nam. Gerjo Wevers profiteerde 9970 meter van de brede schouders van Linda Scholten maar in de absolute slotfase ging hij schaamteloos met de eer strijken en drukte zijn forse neus net iets eerder over de meet, dit tot ongenoegen van Linda, die het later ook nog aan de stok kreeg met Geert Wevers (hierover later meer). 

Het middagprogramma bestond uit een rondleiding in de Grotten van Han Tieltjes. Het treintje liet even op zich wachten. Gelukkig was het op het perron maar 34 graden en windstil. Dit tot genoegen van ‘Assepoester Woeltjes’. “Klootzak”, mompelde hij tegen de machinist van de verlate trein. In de grotten was het prachtig. Af en toe werd de wandeling hinderlijk onderbroken door de gids, die met een boel zinloze informatie op de proppen kwam. Dat gelul over druipstenen van honderd miljoen jaren oud kwam Ingrid van Zolingen de neus uit, zij zocht in de grot tevergeefs naar een poffertjeskraam. “Ik heb suuker neudig.” Na anderhalf uur kwam er een einde aan de rondleiding en keerde het 23-koppige gezelschap weer terug naar de camping. 

Om 19:00 uur werd de barbecue aangestoken door een net iets te enthousiaste chef-kok. Ze sprak ons aan alsof we halftamme kleuters waren maar ze kon wel lekker koken. Ben Wesselink kreeg na een paar stukken vlees weer wat kleur in zijn gezicht. Hij had vlak voor de barbecue vreselijk ordinair ruzie staan maken met een stelletje kampers. Uiteraard trok Ben aan het langste eind maar het ging hem duidelijk niet in de koude kleren zitten. Dick Hilbelink vertelde ondertussen eindeloos veel verhalen uit grootmoeders tijd, de jonge talenten hingen aan zijn charismatische lippen. Rond 23:45 uur keerden de meesten, een stukje minder bezopen dan de avond ervoor, in hun mandje om zich voor te bereiden op de laatste dag. Ik geef niet teveel weg maar in het laatste deel komt de wereldrecordpoging van Rianne en Denis ongetwijfeld aan bod, net als de zoveelste aflevering van de ‘Ik Kan Het Aan-tjes’, die meer bezig waren met ‘Struken duken’ dan met kajakken. 

SUCCESVOLLE OMSINGELING AVA`70 VAN BREDEVOORT

Donderdag, 30 maart 2019…….

Op dringend verzoek van wegkapitein Geert Wevers verzamelden zich in alle vroegte al een flink peloton manschappen voor het plaatsen van een vroege aanval op het vestingstadje Brevoort. Het gezelschap was afkomstig uit een breed gebied, dat zich uitstrekte van Doetinchem tot Groenlo en van `t Kobus totaan `t Slaa. Een gemêleerd gezelschap derhalve, dat bovendien overliep van strategie en noeste werklust. Allemaal no-nonsense types, die de klappen van de zweep maar al te goed kennen. De briefing was kort en bondig van de leider, want hij kwam niet verder dan wat korte uitspraken als “we trekken ten strijde” en “we gaan erop en erover.” Kreten die je natuurlijk op verschillende wijze kunt opvatten, maar de boodschap was feitelijk wel duidelijk. Om even na zeven uur in de morgen zette de groep zich in beweging en geheel volgens de verwachtingen, nestelde zich de kapitein aan het front en dirigeerde hij direct het drietal gezadelde strijders naar de achterste linie, om daar bijstand te verlenen. Via kasteel `t Walfort trok de ijzersterke formatie als 1 linie richting het front en naderde Brevoort met rasse schreden. De eerste gevaarlijke oversteek werd genomen en de plaatselijke bevolking was duidelijk niet goed voorbereid op de aanval, want alles leek daar nog in diepe rust. Besloten werd om via de oosterlijke zijde de weg te vervolgen en een omtrekkende beweging te gaan maken via de Slingeplas. Het alom bekende en vooral historische Ridderpad werd doorkruist en de kwetterende vogels hadden allang in de gaten dat er hier iets gaande was. Ook een kleurige fazant koos het hazenpad en een kabbelende zwaan keerde het gezelschap zelfs de rug toe. Nee, de ontvangst was verre van hartelijk en dat was natuurlijk ook een vrij logische reactie op deze woeste verstoring van de rust. Halverwege de modderige doorsteek hield het gezelschap een volgende strategische noodstop en werd besloten om te gaan splitsen. Een klein, doch ijzersterke formatie dappere dodo`s nam de gevaarlijke en kortste weg, terwijl 2 pelotons een omtrekkende beweging maakten via het Klooster. Het onherbergzame gebied werd doorkruist, maar echt veel gevaar leverde dit niet op. De verkenners aan kop daalden vervolgens af via een smalle doorgang en naderden de Gracht. De volgelingen, die duidelijk wat minder ervaring hadden, bleven op gepaste afstand de kopgroep in de gaten houden. Op een enkele visser na, was er nog steeds bar weinig tegenstand te dulden en ook de passage achter Bernardus leverde niet de verwachte veldslag op. Nee, de inname van Brevoort verliep boven verwachting gemakkelijk en kapitein Wevers zag dat het goed was en als held zette hij zich weer aan kop, alvorens de laatste horde genomen moest worden. Het tempo werd wat opgeschroefd en niets leek er op, dat de overwinningsdrift nog kon blokkeren. Nog eenmaal stuurde de wegkapitein een frontsoldaat naar voren om een oversteek veilig te stellen, maar dit mocht in feite geen naam hebben. Zonder ook maar iemand op het slagveld verloren te hebben, nam de groep de laatste tunnel en bereikte het peloton niet moe, maar wel voldaan de thuishaven. De totale aanval op Brevoort duurde nog geen 1,5 uur en zelden is er in een veldslag zo weinig geleden. Iets wat natuurlijk wel alles zegt over de kwaliteit, de conditie en mentale gesteldheid van de manschappen van wegkapitein Wevers. En daar is hij maar wat trots op……   

Foto André Bleumink

 Tijdens de zomermaanden neemt trainer Marco van Rijs zijn man- en vrouwschappen met enige regelmaat mee naar een trainingslocatie in de regio. Dit jaar pakt de trainer helemaal uit met extra tripjes en dat wordt erg gewaardeerd. Dinsdag stonden er maar liefst 34 volgelingen te trappelen van ongeduld bij restaurant de Woord, dat als vertrekpunt fungeerde voor de 4^e zomeretappe van 2019. Het doel was een ronde door het Korenburgerveen. Onder het peloton lopers was ook een interim boswachter aanwezig, enkele fotografen en een “verboden” meefietser. Over illegaliteit gesproken… Zelfs een A-loper had zich aangemeld en daarnaast een slungelige natuurliefhebber, wiens B-contract feitelijk verjaard was. Afijn, het mocht de pret niet drukken en omdat zoals gewoonlijk, iedereen een plekje in de groep wordt gegund, ging het gezelschap om even na 19.00 uur op pad. Wegkapitein Geert wevers nam de leiding en stond deze ook niet meer af. Een lang veelkleurig lint trok het Korenburgerveen in en opvallend was de droogte. Lopen was uitstekend te doen, terwijl bij de vorige editie de enkels dikwijls in de modder verdwenen. Al snel ging het over hekjes, draad, planken en andere obstakels en terwijl vooraan het tempo gestaag bleef, moest er in de staart van de club toch wel af en toe flink het gas er op. Hele dapperen beklommen na een kleine 4 kilometer de uitkijktoren, die een prachtig overzicht biedt over het skitterende natuurgebied. Dat is een mooi bijkomend voordeel dat deze loop in zich had, maar het nadeel was dat de muggen de stilstaande sportievelingen even flink te grazen konden nemen. De tocht werd vervolgd en over de prachtige Schaddenpaden al keuvelend slingerde het peloton zich over de velden en door de bosjes. Af en toe werd er door een enkeling stilgestaan bij de informatieborden van Natuurmonumenten en de gegevens gedeeld met de omstanders. En iedereen heeft tegenwoordig overal een opmerking over, dus de lachsalvo`s waren soms in de wijde omtrek te horen. Jammer natuurlijk, want de kans dat je dan een kraanvogel of ooievaar ziet is nihil, laat staan een wolf…. Langzaam kwam het einde van de prachtige natuurtraining in zicht en juist dan ligt het gevaar op de loer, zoals al vaker is gebleken. Terwijl in de frontlinie de stal met rasse schreden werd genaderd, voltrok zich in de achterhoede een klein drama, toen mrs. Balle in een kleine oneffenheid stapte en met een doodsmak voor de grond lazerde. De hulptroepen waren gelukkig snel ter plaatse en nadat de eerste schade bleek mee te vallen, werd de ingeschakelde traumaheli afgemeld. Galant als altijd stond trainert van Rijs zijn stalen ros met, zo bleek later, een knoerthard zadel af en huppelde de laatste 2 kilometer vrolijk mee.

Er werd in de finishstraat hartelijk afscheid van elkaar genomen en ieders ging gelijk zijnsweg. Jammer genoeg was de teamspirit bij de fietsers ineens verdwenen en moest een enkeling bijna moederziel de terugweg aanvaarden. Hier is uiteraard het laatste woord nog niet over gesproken en zullen de camerabeelden zeker gevolgen gaan hebben voor sommigen.

Al met al was het natuurlijk een meesterlijk mooie joggingavond, waar niet het tempo centraal stond, maar veel meer het sociale groepsgebeuren.

Heel belangrijk, uiteraard! De boog kan immers niet altijd gespannen zijn…

Meer foto,s op Facebook AVA'70

 De start van de 10 Km (foto Nathan Posthumus)

Ruim 600 deelnemers, een schitterende hardlooparena, prachtig loopweer en veel publiek, maakten de 19^e editie van de GTM-loop afgelopen zaterdag tot een prachtig sportevenement.

Om half 5 in de middag klonk het startschot voor de jongste talenten bij de Intertoys Kidsrun. Het ging bijzonder hard bij deze kanjers en Boet Kreykamp liet er geen gras over groeien en finishte veruit als snelste in een knappe tijd van 3,04 minuten. Ploeggenootje, Jelle Icking kwam als derde over de meet. Bij de meisjes was het Madelief Erkelens, die net als zo vaak, de eerste plek voor zich opeiste, voor Kyria Lampio die op korte afstand tweede werd.

Daarna was het de beurt aan de jeugd tot en met 15 jaar om hun kunnen te tonen. Bij de jongens kleurde het podium geheel geel, want de jonge AVA-janen knokten vanaf het begin van de race voor de podiumplekken. Noah Lampio ging met de overwinning aan de haal, Tijn Piest werd tweede en Tim Houwers fraai derde. Bij de meisjes mocht Sam Bluiminck voor de tweede plek in de rangschikking het podium beklimmen, terwijl Jet Wildenbeest derde werd.

De GUV Scholierenrun vormt het derde onderdeel van de Gerard Tebroke  Memorialloop. Wekenlang werden de eerste-, tweede- en derdeklassers van Schaersvoorde door hun gymdocenten voorbereidt op deze wedstrijd en ruim 60 leerlingen en een handvol leraren stonden om 17.00 uur klaar voor vertrek. Twan Meinen gaf gelijk vol gas en was er op gebrand om de overwinning naar zich toe te trekken en dat lukte hem met overmacht. Broertje Sven volgde in het juiste spoor en scoorde een hele mooie tweede plaats, voor Joost Beumer. Bij de meisjes was Norah Rusink veruit de snelste, gevolgd door Annelot Posthumus en klasgenoot Lieke Hengeveld.

Het was de organisatie gelukt om een sterk deelnemersveld bij de 10 kilometer Ducona Run aan de start te krijgen, met diverse regionale toplopers. Gert-Jan Wassink ging als favoriet van start en maakte deze rol vanaf het begin geheel waar.  De sympathieke topatleet uit Apeldoorn met Achterhoekse roots, ging nog enigszins voorzichtig van start, maar gaandeweg de race trok hij het strakke tempo prima door. Speaker Bert Pessink zweepte het publiek nog eens flink op en onder luid applaus kwam Wassink na 5 zware ronden als winnaar de Markt op sprinten en finishte in een uitstekende eindtijd van 31,23 minuten. Op korte afstand klasseerde Luc Schout zich als tweede zich als de nummer 2, terwijl Ricardo Floris de 3^e plaats voor zich opeiste. AVA`70-lid Mark te Brake had het, net als alle andere lopers zwaar door het warme weer en het selectieve parcours, maar scoorde toch een uitstekende 5<sup>e</sup> eindtijd.  Bij de Dames was het vanaf het begin een spannende aangelegenheid. De Aaltense Julia Kang duelleerde met Sandra Wassink uit Winterswijk en voor het thuispubliek toonde Kang zich uiteindelijk de sterkste. AVA`70-troef Bianca Piek finishte als 5^e en was daar gezien de omstandigheden, zeer tevreden mee. 

Een enorm peloton van bijna 250 atleten en atletes stond aan de start van het sluitstuk van de wedstrijd, 5 kilometer Sorba Run. Het veelkleurige peloton liep in totaal 3 ronden met evenveel passages dwars door café Leuven. Het pittige parcours en de warme weersomstandigheden deden een behoorlijke aanslag op de lopers en dat was te zien en te merken bij de finish. Maarten Zeegers miste door omstandigheden de start van de 10 kilometerwedstrijd, maar liet het publiek toch nog zien over het nodige talent te beschikken. Op de 5 kilometer snelde hij immers naar de winst in een fraaie tijd van 16,26 minuten. Michiel Wellink scoorde de 6^e tijd en dat is een knappe prestatie van de jonge Aaltense atleet.  Bij de Dames leidde AVA`70-troef Lisa te Molder van start tot finish en won de race in een tijd van 20,40 minuten. Zilver was er voor Linde Klein Nibbelink van de organiserende vereniging.

Onderdeel van de 5 kilometerloop vormde ook de GUV Businessrun, waarvoor zich een record aantal van 29 teams hadden aangemeld. Het team van Heini Rave Stucadoorsbedrijf kwam met hele sterke lopers in actie en de tijd van de 3 snelste atleten was met 55,57 minuten, veruit de sterkste. Een tweede plaats was er de 1^e selectie van Inspiro , terwijl het gezelschap van Triott zich als derde mocht laten huldigen.

Na afloop keek de organisatie zeer tevreden terug op de 19^e editie van de GTM-loop. De uitstekende prestaties van de honderden deelnemers, het vele publiek, de prachtige sfeer en de enthousiaste inzet van de tientallen vrijwilligers van AVA`70, zorgden voor een schitterend verlopen sportevenement in het centrum van Aalten!