De meest bijzondere hardloopwedstrijd van Nederland, de Beeklaanrace. Gewoon zo hard mogelijk de heuvel oprennen en wie overblijft die wint. Bram Wevers werd voor de derde keer koning van de Beeklaan en Romy van Rijs de onbetwiste koningin.

Klasseringen van de laatste acht atleten:

Heren: 1.Bram Wevers, 2.Bjorn Tolkamp, 3/4Roel Verwer en Joost Lammers, 5/8 Erwin Wamelink, Mick Wagener, Roel Ruesink en Jerrel Balke

Dames: 1.Romy van Rijs, 2.Charlotte Wellink, 3/4Ilse Luijmes en Tracey Jewell, 5.Paula Verwaaijen, 

De jeugdwedstrijden werden gewonnen door: Giel te Brake, Sam Bluiminck en Noah Lampio. 

 De prijzentafel...

Terwijl de vrijwilligers bij het inschrijfbureau overuren draaien, wordt er buiten de laatste hand gelegd aan het inrichten van de hardlooparena. De tomeloze inzet van de tientallen vrijwilligers wordt ruimschoots beloond want bijna 300 atleten hebben een startnummer voor de GUV Walfortloop. De deelnemers komen uit de hele regio, maar ook vakantievierders en tientallen Duitse hardlopers verschijnen aan de start van deze heuse klassieker. De 2^e etappe van de serie Zomeravondlopen, die AVA`70 in 2019 organiseert, beloofd dan ook bij voorbaat al veel sportieve strijd op te leveren.

Om 19.00 uur gingen de kleinste dravertjes van start voor hun race over 1000 meter en rennen ruim 3 rondjes op het complex. De aanmoedigingen van de grote schare publiek zorgden er voor, dat er kiezelhard gelopen werd. Boet Kreykamp bleek de allersnelste en scoorde de winnende tijd van 3,40 minuten, gevolgd door clubgenootjes Jelle Icking en Glenn Wassink. Bij de meisjes pakte Kyra Lampio een hele mooie tweede plaats en werd Noa ter Haar derde.

Om 19.15 uur gingen de talenten van start op de 2 kilometer en hoewel het deelnemersveld niet zo groot was, stonden er wel hele snelle lopers aan de start. Tijmen Wisselink van het ARGO-topteam toonde zijn kunnen en won de wedstrijd in een uitstekende tijd van 6,13 minuten. In het geweld hield Lars Meinen zich knap staande en de jongeling werd 5^e op deze afstand. Bij de meisjes een heus AVA`70-podium, dat tot stand kwam na een enorm spannende strijd. Lieke de Boer finishte als eerste, op de voet gevolgd door Eline Spekschoor en Jet Wildenbeest, die als 3^e loopster over de meet kwam.

Bijna 250 atleten stonden om 19.45 uur klaar voor de start van hun wedstrijd over 5 of 10 kilometer. Duidelijk was bij voorbaat al direct, dat het aan de kop  wel eens erg snel zou kunnen gaan, want onder de deelnemers een flink aantal grote namen. Nadat het startschot was gevallen ging het grote peloton in galop van de baan af richting het `t Walfort. Lars Duistermaat, die vooraf aangaf zichzelf te willen testen op de 5 kilometer, voegde de daad bij het woord. Hij liep al snel aan de leiding en stond deze ook niet meer af. In een prima eindtijd van 16,14 minuten won hij de run met overmacht. Evan Oosterink werd fraai tweede, voor Michiel Wellink van AVA`70, die met een tijd van net boven de 17 minuten een uitstekende prestatie leverde. Bij de Dames lukte het de ijzersterke junior Eva Groot Kormelink om ruim onder de 20 minuten te finishen en daarmee won ze de wedstrijd met overmacht. Ineke Graven werd tweede en Katja Demkes scoorde de derde podiumplek.

De deelnemers aan de 10 kilometer maakten een extra lus over Haarts grondgebied en het was Jordy Kloet van ARGO, die zijn favorietenrol volledig waar maakte en zich als eerste weer bij de finish meldde. Veteraan Freddy Dekker leverde ook een puike prestatie door de tweede plaats voor zich op te eisen. Kelvin Mateman liet wederom zien over veel hardlooptalent te beschikken en pakte de derde plek. Niek Klein Hesselink was de eerste AVA-jaan, die de meet passeerde en hij klokte de zesde tijd. Bij de Dames was het de Doetinchemse Wendy Mullink, die met groot krachtsverschil de winst naar zich toe trok, met een uitstekende eindtijd van 38,41 minuten. Julia Kang uit Aalten liep na een korte blessureperiode weer haar eerste wedstrijd en werd knap tweede voor Yvonne Fahrland uit het Duitse Löwick. Speaker Dave Posthumus zorgde er op enthousiaste wijze voor, dat alle finishende deelnemers over de meet werden gepraat en bij menigeen zorgde dit voor een glimlach op het gezicht. Op het bomvolle terras waren de finishende deelnemers en het publiek getuige van de prijsuitreiking voor de winnaars van de GUV Walfortloop. Daarnaast waren er ook voor de jeugd en senioren nog een aantal aanmoedigingsprijzen geregeld en ook dit zorgde voor het nodige applaus.

De organisatie keek met een uitermate tevreden gevoel terug op deze editie van de GUV Walfortloop. Heel veel deelnemers genoten van een prachtige wedstrijd, die door tientallen vrijwilligers uitstekend werd begeleid.

Op naar het sluitstuk van de Zomeravondlopen: de 8^e editie van de Twee Bruggenloop op dinsdag 20 augustus……

Iedereen is binnen (290 finishers) en we kunnen nagenieten van een prachtige GUV Walfortloop.
Kijkt u nog eens rustig de uitslagen na want er zijn mooie snelle tijden gelopen op alle afstanden.

20 Augustus bouwen wij de Hardloop arena weer voor jullie op maar dan op de camping de Twee Bruggen.
De inschrijving is al geopend 

Alle deelnemers en vrijwilligers bedankt! 

Staat u niet of verkeerd in de uitslag? meld het hier.
U kunt ook het certificaat of diploma afdrukken of plaatsen op alle socials door in de uitslag te klikken op je naam, daarna nog 1 keer klikken..

Het is maandagmorgen vroeg en het schemert nog een beetje. Ik loop door ontwakend Lourdes, mijn rolkoffer achter mij aan trekkend. Precies een week geleden liep ik hier ook, maar dan de andere kant op. Toen met een hoofd vol verwachtingen, maar ook onzeker. Nu zit de koffer vol met dierbare herinneringen aan een fantastische week in de Pyreneeën.

 Nog geen 1,5 jaar geleden ben ik eindelijk van mijn hartritmestoornissen afgeholpen en gaf me snel op door de Beachy Head Marathon in Engels Eastbourne. Helaas wist ik toen nog niet dat mijn lichaam na de operatie in de stress zou schieten en eerst mijn rug en daarna mijn heupen en voet deed vastzetten. Hier heb ik tot op de dag van vandaag nog last van. Gelukkig kon ik met behulp van de fysio en heel veel oefeningen de marathon met 1300 meter hoogte verschil tot een goed einde brengen. Nog voor deze marathon maakte Kanjers voor Kanjers bekend dat ze voor hun 10 jarig bestaan iets bijzonders wilden doen. Eind juli 2018 bleek dat ze de Tristan Hoffman Challenge in de Pyreneeën gingen organiseren. De verwachting was ook nog dat de inschrijving heel snel vol zou zijn, hoewel het maximum aantal deelnemers van 150 naar 180 was verhoogd. Tsja, wat doe je dan als liefhebber van berglopen en groot pleitbezorger van Kanjers voor Kanjers? Maar nog niet hersteld van lichamelijk ongemak en de Beachy Head Marathon nog voor de boeg? Juist ja, je schrijft je in, het is tenslotte een uitdaging nietwaar? Na de uiterst zware maar oh zo mooie Beachy Head Marathon eerst maar even rust genomen en daarna voorzichtig aan een schema richting Tristan Hoffman Challenge gedacht. Gelukkig kon ik de rugpijn in Engeland achterlaten en bleef alleen een zeer pijnlijke plek in mijn linker heup achter. Met heel veel oefeningen werd dit gelukkig minder, maar zakte de pijn naar mijn linker enkel/voet. Deze voet werd af en toe zo pijnlijk dat ik soms met moeite een linkerbocht door kwam en na een wedstrijd zelfs enigszins mank liep.

Toch haalde ik zoveel voldoening en plezier uit het hardlopen dat het grote en ook goede doel van dit jaar in zicht kwam. Na een (schaatssupport)vakantie in uiterst koud Calgary en Salt Lake City braken nu echt de belangrijke trainingsmaanden aan. In Calgary heb ik bij -14 graden Celsius nog een duurloopje gedaan en in Salt Lake City zat tijdens elke training een pittig heuveltje in het parcours. De eerste echte test was de Klippenlauf in Ibbenbüren, Duitsland, met 9 pittige klippen (beklimmingen). Alleen de temperatuur was al een uitdaging, dik 35 graden meer dan tijdens mijn duurloop in Canada. Net als de volgende wedstrijden ging dit goed, niet super, maar gewoon lekker. Alleen de Gerard Tebroke Memorial ging niet, qua tijd viel het nog niet eens zwaar tegen, maar het liep voor geen meter. Zou het toch te benauwd zijn geweest? Waar ik echt van genoten heb waren twee intensieve trainingsweekeinden met zowel op zaterdag als op zondag een pittige training. Dit had ik al jaren niet meer gedaan in verband met mijn hartritmestoornissen. Nu moest het er maar eens van komen. De eerste keer op zaterdag een tempo duurloop, opbouwend via duurloop 1 en duurloop 2 naar duurloop 3 en op zondag een heuveltraining onder leiding van onze André. De tweede keer op zaterdag een 2 uur durende duurloop en op zondag weer een heuveltraining. Of de endorfine zo’n tweede dag nog beter werkt dan de eerste? Ik weet het niet, maar ik weet wel dat het lang geleden was dat ik zulke fijne heuveltrainingen heb gehad, wat kan hardlopen mooi zijn!