De spieren zijn weer bijna pijnvrij dus tijd voor het grote Venloop Verslag.
Zondagmorgen was het dan eindelijk zover. Mariska van de Berg had de allergrootste bus wie er ook maar te verkrijgen was afgehuurd om het grote gele leger van AVA’70 op zeer comfortabele wijze richting de wedstrijd te vervoeren.
Onderweg werden de meesten al iets zenuwachtig. Zo vroeg onze omroeper van dienst Dirk Vreman in het rond: "wat zal ik aantrekken vandaag" en die vraag was niet verkeerd. Het was immers koud en mistig in de ochtend maar ze voorspelden mooi zonnig weer, Ik Kiek wal ak der bunne zei Dirk. Via Arnhem en Nijmegen reden we Venlo binnen en werden we door Frank de chauffeur keurig vlakbij het Julianapark gedropt.
Er was een heel dorp van tenten gebouwd om de in totaal 25.000 sporters bij te staan. Wat een gezellige boel zegt Ingrid van zolingen. Even werd de omgeving verkent en werd er gekeken naar de 10km wedstrijd. Langzamerhand moesten ook wij ons omkleden voor de halve Marathon. Nog even snel de tassen in bewaring afgeven en inlopen. Er kwamen helikopters overvliegen. Een teken dat het Loopfestijn zou gaan beginnen. Iedereen wordt succes gewenst en we lopen naar onze startvakken. Door de luidspeakers horen we dat er gestart is. Zenuwachtig huppelen we stapvoets richting de start. Na 20 min komt de startstreep in het zicht. Nog even langs een aantal fraai geklede vuurspuwers die het spektakel extra compleet maken. Beeeb klinkt het als we over de chip matten ieders onze weg kiezen. Sommigen blijven dicht bij elkaar lopen om samen veilig, door het met rijen dikke publiek gevulde binnenstad, van Venlo te lopen. Ut Lik wal Carnaval hoor ik. We zijn als club al veel gewend maar dit is geweldig. Overal is het feest op het parcours en loop je ongemerkt zo de eerste 15 km weg. Maar dan, dan worden de jongens van de mannen gescheiden (meisjes van de vrouwen) en gaat het om de langste adem. De pijntjes, de verzuring, het heuveltje alles doet nu zeer maar ons gele AVA hart helpt ons er doorheen. Hier hebben we immers voor getraind. De binnenstad met de eindstreep komt in het zicht. De pijn vloeit weg door de mensen massa die ons naar de finish schreeuwt. Beeeb klink het weer en we zijn binnen. De medailles worden omgehangen en apetrots praten we nog wandelend over dit prachtige loopfeest. Wat een organisatie alles klopt, aan alles is gedacht. We zoeken elkaar in het runners park weer op en ieder heeft zijn eigen verhaal. Mooie tijden en zelfs PR,s. zijn er gesneuveld, tijd om huiswaarts te keren. Dat viel niet mee, immers iedereen wilde naar huis. In de bus naar huis werd onder het genot van Radler en Hugo nog luidkeels gezongen door Erwin Wamelink en het koor op de achterste bank “Du hast die haare schön”. Een prachtige sportdag en een Duitse bekeuring rijker zijn we weer heelhuids op de vertrouwde campus van AVA'70 teruggekeerd. Moe en voldaan maar wat is het toch heerlijk om bij AVA lid te zijn.
Foto's Geert Wevers Weblog
Filmbeelden vanuit Helicopter
