Proloog
Ruim één jaar was het geleden dat mijn eerste poging de Rennsteig te bedwingen na 40,8 km
strandde door een onwillige maag. Een heel jaar revanche-gevoelens moest er afgelopen
zaterdag 21 mei uitgelopen worden.
Wat is de GUTSMUTHS RENNSTEIGLAUF?
De GutsMuths-Rennsteiglauf (een cross over de Rennsteig ter nagedachtenis van GutsMuths)
is de grootste landschapsloop van Midden-Europa en zeker één van de mooiste.
De loop gaat over de Rennsteig, de wandelweg door het Thüringer Wald, een romantisch Duits
middelgebergte. Ieder jaar staan er ca. 15.000 lopers en wandelaars aan de start.
Voor Oost-Duitsland heeft het evenement bovendien cultstatus.
De loop die sinds de jaren 70 plaatsvindt, was in de voormalige DDR het grootste
sportevenement; een succesvolle deelname werd in de sportwereld hoog gewaardeerd.
Maar zelfs nu nog is het een eer om je GutsMuths-loper te mogen
De koningsafstand is de supermarathon.
De start is in Eisenach.
Afstand: 72,7 kilometer; starthoogte: 210 m NAP; hoogste punt: 973 m NAP;
finishhoogte: 711 m NAP in Schmiedefeld. Totaal aantal hoogtemeters: 2439.
Aantal deelnemers: ca. 2250.
Weekendje Thüringen.
misschien, je-weet-het-nooit, van pas kon komen. Je zit tenslotte in de bergen,
aan de Tsjechische grens en wat doet het weer daar?
Na een voorspoedige reis met wat onweersbuien aan het eind kwam ik aan
op de “Zielwiese” (finishterrein) in Schmiedefeld am Rennsteig.
Het terrein liep al mooi vol met allerlei pluimage aan lopers uit vele windstreken.
Overal partytenten, vlaggen, barbecues, het leek Pinkpop wel.
Na mezelf geïnstalleerd te hebben was het tijd voor een biertje in de zon,
en te genieten van al die mensen die aan het stunten gingen met caravans,
tentjes, windschermen etc. Leedvermaak noemen ze dat.
’s Avonds bijtijds m’n kooi in want het beloofde een lange zaterdag te worden.
Half drie (!) liep m’n wekker af want half 4 vertrokken de bussen richten Eisenach,
de startplaats voor vandaag. Enigszins slaapdronken (zeg maar gerust doodmoe)
stap ik de bus in en laat me in anderhalf uur naar de start brengen.
Inmiddels is het al licht geworden en blijkt het een zonnige dag te worden met
maximum temperaturen van 26 graden. Wel voorspelde de Oost-Duitse Piet Paulusma
“Kräftige Gewitter und Schauer” oftewel flinke onweersbuien in de loop van de dag.
Vandaar ook dat ik besloot om met rugzak te lopen zodat ik naast de vele
verzorgingsposten (12 stuks) ook mijn eigen voorraad drank en eten bij me heb.
Voor de voorspelde onweersbuien kon tevens een jasje mee.
Het marktplein van Eisenach (210+ NAP) stroomde al lekker vol met zo’n 2250
andere ultra-idioten die om 5.50 uur luidkeels The rivers of Babylon mee zongen.
Ik had direct een AVA’70-déjavu en dacht aan de vele starts op de AVA-baan en
wist het zeker; mijn dag kan niet meer kapot.
Na het Rennsteig-volkslied vertrokken we om 6 uur onder grote belangstelling,
ondanks het onmenselijke tijdstip. Ik had mij voorgenomen echt rustig van start te gaan
en een eindtijd in gedachten onder de tien uur. Niet te scherp, maar na het debacle van
vorig jaar wilde ik alleen maar aankomen.
De route gaat direct omhoog en na vele passages met namen als "Moosbacher Linde",
"Marienblick", "Jubelhain", "Ascherbrück" kom je na circa 18 km bij het eerste
meetpunt "Glasbachwiese" (647+ NAP). Mijn tussentijd is hier zo’n 2 uur,
dus eigenlijk iets te snel maar dit is te wijten aan de massa-start, waarbij het
lastig is je eigen tempo te bepalen.
Hierna gaat het nog flink door omhoog via de "Hirschbalzwiese", "Dreiherrenstein" ,
"Brotteröder Hütte" met als hoogtepunt de Inselsberg (km 25,53 / 916+ NAP)
waarna een steile afdaling volgt over 1300 meter van gemiddeld 13% alwaar je
verschillende lopers ziet die deze ‘achterstevoren’ neemt. Raar gezicht.
Na 30 kilometer begint een oude blessure (liezen) weer op te spelen en ik weet
niet of het door de warmte en het bijbehorende vochtverlies komt maar het klimmen
gaat niet van harte meer. Besluit een pijnstiller te nemen en gewoon door te gaan.
Via het "Heuberghaus" en "Possenröder Kreuz", waar inmiddels ook Nordic-Walkers
zijn gestart bereiken we de helft van de tocht. Tussentijd ongeveer 4.21 uur.
Het lopen gaat zwaar en ik hoop dat de pijnstiller nu gauw gaat werken.
Inmiddels het ‘uitstappunt’ van vorig jaar gepasseerd en dat geeft toch wel weer zo’n
boost dat ik toen wist dat ik hem uit zou lopen. De gemiddelde snelheid was ondertussen
ook flink teruggelopen naar de 7,5 km/uur en bij het 50 km punt voorzag ik een eindtijd
van 9.15 uur. Ook de weergoden doen een duit in het zakje;
het voorspelde onweer komt inderdaad al hebben wij hoogstens wat baat bij extra afkoeling
als de zon achter de wolken verdwijnt en er af en toe dikke druppels vallen.
Het blijft bij wat flitsen en gerommel, extreem wordt het gelukkig niet.
De pijn was inmiddels wat minder geworden evenzo de beklimmingen, deze waren ineens
ook veel beter te doen zodat ik bij de doorkomst in Oberhof, op 6.36 uur en nog 18 km
te gaan, besloot te gaan ‘versnellen’ om alsnog te proberen binnen de 9 uur te finishen.
Pittig was nog wel de klim naar het hoogste punt van Thüringen, “Großen Beerberg” op 62 km,
een hoogte van 982+ NAP, daarna nog ca. 11 km hoofdzakelijk vlak, lichtelijk naar beneden
met nog twee kleine beklimmingen om het af te leren.
Voor m’n gevoel vloog ik het laatste uur, gemiddeld 9,5 km/uur, en kwam dan ook
supertevreden het ‘stadion’ binnen.
Eindtijd 8.49.15, plaats 1018 van 2250 gestarte lopers.
Tevreden gevoel, de pijn in de liezen is grotendeels weg, maar nauwelijks nog kracht om
op de benen te staan. Gelukkig staat de camper direct in de buurt. Afdouchen in de douchetent
en eerst plat. De benen doen te zeer om in de rij te staan wachten op je herinnering. Die komt later wel.
Na twee uur liggen zo stijf als een plank m’n T-shirt, oorkonde en biertje opgehaald
en toen op zoek naar wat te eten.Ondertussen kwamen er nog steeds lopers binnen,
het begon richting 18.00 uur te lopen maar de organisatie hield de finish open tot
de laatste na 12.39 uur binnen was, hulde.
In de feesttent was inmiddels een waar volksfeest los gebarsten met de Thüringse variant
op de palingsound, Jan Schmidt und die Drei Jees. Oftewel, maken dat je weg kwam en rustig
onder een parasol van een biertje genieten.
Al met al een geweldig loopevenement waarbij er vooral veel atletiekverenigingen als groep
op de camping aanwezig waren waarbij de atleten allen verschillende afstanden liepen
maar toch uiteindelijk wel weer op dezelfde plaats finishten. Een goed concept en wellicht een
keer met een AVA-groep te ondernemen.Zo, tot zover. Nu eerst een paar dagen herstellen
en weer langzaam beginnen te lopen.
Met vriendelijke sportgroeten,
Henrie Drenthel
Website Rennsteig
Foto Site
