Elke maand zullen MSc Kinderfysiotherapeut Elke Schuurman en MSc Manueeltherapeut Mark te Brake een blog schrijven over diverse onderwerpen. Elke zal vanuit haar specialisatie in gaan op blessures, de preventie van blessures bij kinderen en de motorische ontwikkeling van kinderen. Mark zal zich voornamelijk richten op diverse onderwerpen binnen de hardloopsport. Dit kan variëren van hardloopblessures tot diverse trainingsmethodes, denk hierbij aan intervaltraining of heuveltraining. De blogs worden geschreven aan de hand van de nieuwste wetenschappelijk inzichten en ervaringen en kennis van de fysiotherapeuten. Elke en Mark zijn beide werkzaam als gespecialiseerd fysiotherapeuten van Fysio Oude IJsselstreek op de locaties in Terborg, maar sinds vorig jaar ook op de locatie in Aalten op het terrein van atletiekvereniging AVA’70. Op deze locatie kunt u gebruik
maken van onder andere de specialisaties manuele therapie, kinderfysiotherapie en sportfysiotherapie.

BLESSURES TIJDENS DE GROEI

Tijdens het sporten is er een kans dat je kind een blessure oploopt. Blessures kunnen plotseling ontstaan door bijvoorbeeld een verkeerde beweging te maken. Je kunt dan ineens last hebben van je knie of enkel. Dit noemen we ook wel een acute klacht. Een blessure kan ook langzaam ontstaan, bijvoorbeeld na de zomer. De zomervakantie is een rustperiode waarin kinderen harder groeien. Wanneer de kinderen na de zomervakantie weer naar school moeten past ineens die lange broek niet meer. Daarnaast starten dan vaak de trainingen weer en we gaan fanatiek verder waar we voor de zomervakantie gebleven waren. Het is allemaal wel weer even wat zwaarder maar dat komt omdat er zo’n lange tijd niets gedaan is. Na een paar weken klaagt je kind over pijn in de knie. Eerst na de training, in de ochtend voelt het wat stijf. Een paar weken verder is de pijn al halverwege de training aanwezig en komt je kind mankend thuis. Schoolgym en een training op één dag maakt het nog erger. Klachten als gevolg van het groeien ontstaan over het algemeen langzaam. Met name na een lange periode van rust waarin je kind gegroeid is en de sportbelasting meteen weer fanatiek wordt gestart, zijn risicofactoren om klachten rondom de groeischijf te ontwikkelen. Deze klachten bevinden zich met name aan de knie en de hak. Als je kind groeit, gebeurt dit vanuit de groeischijven. De botten worden van hieruit langer, hierna pas groeien je spieren en pezen. Nu kun je je voorstellen dat wanneer de botten dus hard groeien, er heel veel spanning op spieren en pezen komt te staan. Wanneer we bijvoorbeeld een sprintje moeten trekken, komt er veel trekkracht op deze pezen en spieren. Dit gaan we voelen rondom de groeischijven waar deze pezen en spieren aan vast hechten.

HOE VOORKOMEN WE DEZE KLACHTEN?

Wat belangrijk is, is om gedurende de zomer of winterstop niet helemaal stil te zitten. Blijf lekker afwisselend bewegen. Wanneer de trainingen weer starten, is het belangrijk dat er een goede opbouw in de training zit, een goede warming up is belangrijk en met name voor de kinderen in de groei is het belangrijk om rekoefeningen te doen. Heeft je kind tijdens de training klachten, pak dan een lagere intensiteit door minder sprintjes of sprong activiteiten achter elkaar te doen. We kunnen groei nou eenmaal niet beïnvloeden maar we kunnen wel rekening houden met de gevolgen en er zo voor zorgen dat je kind tijdens het sporten hier minder last van heeft. Heeft je kind toch een blessure opgelopen door het sporten of door de groei? Maak gebruik van de gespecialiseerde kinderfysiotherapeut.

Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. – 0315-329255

Mannen houden in de regel niet zo van vrouwen, die continue aan het woord zijn. Toch… van sommigen kun je het hebben. Ingrid van Zolingen behoort tot dit selecte gezelschap. De AVA`70-atlete is één van de weinigen die de afgelopen periode niet aan een sportieve dip ten onder ging. Sterker nog… “het beest van Zolingen” is werkelijk in grootse vorm. Hardlopend, wandelend, op de ATB, liggend in of glijdend op het water, Ingrid staat haar mannetje en vrouwtje wel en iedereen mag het weten ook….

Toen Ingrid begin februari het vreselijk belangrijke bericht plaatste op facebook, dat ze op weg was om haar schaatsen te laten slijpen, zal menigeen gedacht hebben: o, nee toch… die van Zolingen zal zich toch niet werkelijk op glad ijs gaan begeven? Tuurlijk, een gezellig schnapsje drinken aan de rand van de baan, dat ziet iedereen haar wel doen. Maar daarvoor hoef je toch de ijzers niet te laten aanscherpen? Menigeen zal van de bank zijn gelazerd, toe op 12 februari jl. op Strava de dagactiviteit van Ingrid verscheen. Het sportieve HEMA-meisje had een marathon geschaatst in 2 uur en 41 minuten. Daarmee zal ze zich naar alle waarschijnlijkheid niet gaan kwalificeren voor de Olympische Spelen of ze moet zich al laten neutraliseren tot Kameroense. Maar toch… het is en blijft natuurlijk een razend knappe prestatie, waarbij opgemerkt moet worden, dat ze ook nog eens minimaal driekwart van de tijd de rebel los had. Ja, dat is immers één van haar andere kwaliteiten. Daarnaast werd de prestatie nog kracht bijgezet met een serie van 215 foto`s op Instagram en een bloedstollend mooi verslag op facebook. Wat niet echt van invloed is op haar succes, maar zeker ook opgemerkt moet worden, is het feit dat vrouw van Zolingen, als de temperatuur onder de 8 graden zakt, altijd bijzonder goed te herkennen is aan haar roze mutsje. Overigens geen retro, maar een originele, echte Adidasser. Het winterse hebbeding blijkt inmiddels al een jaartje of 13, 14 jaar oud te zijn, maar net als de draagster nog lang niet versleten. Het wachten voor de rasechte Strava-volgers was natuurlijk op de score van Henk Lammers. Deze, meer dan topfitte 60`er is al een jaar lang het vast trainingsmaatje van Ingrid. Daarnaast is hij ook nog eens haar klankbord, vertrouwenspersoon, ongediplomeerde gids en buddy. Kortom, waar Ingrid gaat, volgt Henk en omgekeerd. Maar niet als het op schaatsen aankomt, want Henk houdt niet van dat geglij. Nee, hij moet een fatsoenlijke ondergrond hebben, waar je grip op hebt. En dat is ijs niet, dus de goedlachse veteraan waagt zich niet aan dergelijke sportieve avonturen. Hij houdt het liever bij schepijs met bosvruchtensmaak en een toefje slagroom. Ingrid echter wel, want de volgende dag bleek ze wederom de klassieke afstand te hebben gegleden en ook op de zondag en zelfs dooimaandag was ze niet van het bevroren water te slaan. Zo presteerde ze het dus om al pratende, maar liefst 4 marathons in evenveel dagen te schaatsen. Een analyse van haar rapportcijfers laat zien, dat de vorm met de dag beter werd. De hartslag zat in een dalende lijn, evenals het aantal calorieën dat ze verbrandde met het schaatsen en praten. Uiteraard werkt dit bijzonder motiverend, met name het laatste. Om te zorgen dat de kachel bleef branden, ging Ingrid er na elke marathon eens goed voor zitten om de inwendige mens te versterken en zelfs een buffertje aan te liggen. “Er is niets zo erg, dan een calorieschuld, zo heb ik van echte kenners vernomen,” aldus de altijd goedlachse schaatskoningin van de Highstreet. 

Toen de ijstijd echt tot het verleden behoorde, werden de ijzers in de hoek gekwakt en de hardloopschoenen weer voor het licht gehaald. Gauw werd maatje Henk effen geappt en mocht hij weer komen opdraven. Geloof het of niet, een stijf kwartiertje later werd al de eerste duurloop gestart en hoewel het motortje bij van Zolingen nog wel een beetje pruttelde, ging het al pratend toch weer meter na meter beter. Inmiddels heeft het onafscheidelijke tweetal ook al weer een mountainbiketocht achter de rug, waarbij het verhaal gaat, dat ze zelfs vlak voor Keulen gesignaleerd zijn, want het sportieve duo had natuurlijk wel wat bij te praten èn te luisteren.

Het zal niemand echt verbazen, dat Ingrid van Zolingen haar skitterende schaatsmemoires ontzettend graag wil delen met haar AVA-jaanse clubgenoten. Nu heeft ze het plan opgevat, om tijdens de tweede editie van “AVA`70 viert de Zomer bij de Boergondië”, ergens halverwege juni, een presentatie te gaan geven, compleet met tussentijden en bewegende beelden. Mochten er nog mensen zijn, die wat op de video of telefoon hebben staan, dan hoort en ziet Ingrid dit graag. De presentatie zal ze zelf gaan verzorgen, compleet met het roze mutsje op. Wordt vast en zeker weer een hele fijne clubmorgen om alvast naar uit te kijken………

AVA`70-voorzitter Rudi Meinen heeft net de zaterdagmorgentraining voor de junioren afgerond en ruimt nog even de laatste spullen op. In het sfeervolle en anders zo buitengewoon gezellige clubhuis hangt een serene rust. Onder het genot van een bakje koffie maken we de tussenbalans op van de afgelopen periode, waarin COVID-19 ook bij AVA`70 de regie overnam……

Rudi, hoe kijk jij als voorzitter van AVA`70 terug op de afgelopen 12 maanden? 

…..zucht…

Af en toe hadden we als bestuur het idee, dat we niets gedaan hebben. We hadden ons enorm verheugd op het jubileum van de vereniging. In 2020 bestond de vereniging immers 50 jaar en er was een prachtig programma samengesteld. Al snel werd duidelijk, dat dit in de ijskast gezet kon worden. Vervolgens moesten wij als bestuur telkens inspelen op de maatregelen, waar de regering ons “mee opzadelde.” Voortdurend moesten de afspraken en regels worden bijgesteld en gecommuniceerd worden in de richting van de trainers en leden. Hiervoor was vaak weinig tijd beschikbaar, dus dat zorgde ook wel weer voor extra druk. Bovendien is het ook helemaal niet leuk, om deze informatie te moeten delen met je clubgenoten!  

Daarnaast hebben we met de verschillende partijen om tafel gezeten, waarbij de baanproblematiek onderwerp van gesprek was. We hopen hierover spoedig duidelijkheid te krijgen, want dat er op korte termijn wat moet gebeuren staat als een paal boven water.
 

Heeft de coronaperiode ook negatieve gevolgen voor de club op financieel gebied?

In tegenstelling tot verhalen die we horen van andere verenigingen, is de schade voor AVA`70 gelukkig beperkt. We missen natuurlijk de kantine-inkomsten, maar daar staat tegenover dat de energiekosten ook aanzienlijk lager zijn. De baanverlichting hoeft minder uren te maken, er mag niet worden gedoucht en ook de verwarming in het clubgebouw kon een paar graden lager worden afgesteld.

Daarna prijzen we ons bijzonder gelukkig, dat de leden erg trouw zijn en ondanks de beperkingen, hun lidmaatschap continueren. We hopen dan ook dat we snel de mogelijkheden krijgen om de leden weer meer te kunnen bieden.…..
 
Hoe vergaat het de club intussen op sportief gebied?

Dat is in feite heel verschillend. De jeugd kan gelukkig al weer een hele tijd gezamenlijk trainen en dat is iets waar de kinderen telkens erg naar uit kijken, zo merken we. Elke training blijkt weer een feestje en dat is met name te danken aan het enthousiasme van de trainers, die daarbij enorm veel creativiteit tonen. Ze pakken zelf de verantwoordelijkheid en dat is iets waar we als bestuur bijzonder trots op zijn. We horen van de ouders ook veel positieve verhalen en daar zijn we blij mee.

M.b.t. de Senioren is het allemaal wat lastiger. Er moesten vaak aanpassingen worden gedaan, bijvoorbeeld over de groepsgrootte. Er werd maandenlang getraind in kleinere groepen, waarvoor de lopers zich digitaal aan konden melden. Dit verliep in de praktijk voortreffelijk en zo is het toch uiteindelijk best goed gelukt om de hardlopers tegemoet te komen. Op dit moment is dit allemaal anders, omdat er in feite slechts de keus is om alleen te lopen of samen met een maatje. Een aantal zal mogelijk het hardlopen op een lager pitje hebben gezet, omdat de motivatie ontbreekt. Er zijn natuurlijk ook geen wedstrijden om naar uit te zien of gericht voor te trainen en dat is natuurlijk frustrerend. Ook tal van andere verenigingsactiviteiten, waar het elkaar ontmoeten centraal staat, zijn noodgedwongen geschrapt of uitgesteld en juist hier ligt de kracht van de club. Hoewel we dolgraag anders zouden willen, hebben we hier mee te dealen…

Tenslotte Rudi…. even vooruitkijken naar de toekomst?

De huidige tijd zou als voordeel kunnen hebben, dat het nu het moment is om de baanrenovatie uit te voeren. Wat ons betreft…

Daarnaast hopen we dat de groepstrainingen weer snel hervat kunnen worden, zodat het verenigingsgevoel daarmee ook weer terugkomt. Als voorzitter, maar tevens als jeugdtrainer vormen de trainingen aan de pupillen en junioren wekelijks mooie en waardevolle momenten op. Die blijde gezichten leveren mij energie op voor de toekomst!

 Michiel Wellink staat niet alleen bekend als een uitstekend atleet en een grote organisator, maar ook als een echte vogelvriend. Net als vorig jaar is hij ook deze winter weer de schuur ingedoken om een aantal voedselbronnen in elkaar te zetten. De vogels hebben het in de winter altijd lastig om voldoende voedsel te vinden en kunnen wat extra`s dan heel goed gebruiken. Na enkele dagen werk, was de eerste serie producten klaar en kon de verkoop van start gaan. Een bericht op de facebookpagina van AVA`70 leverde direct al een flinke lijst aan positieve reacties en bestellingen op. Wellink moest vol aan de bak, dat werd gauw duidelijk. Maar toen sloeg het noodlot, volkomen onverwacht, maar wel keihard toe. In al zijn enthousiasme werd een moment van onoplettendheid afgestraft. Het was iets met een boor en een handschoen, maar het leverde vooral schrik en pijn op. Een bezoekje aan de huisartsenpost leerde de pechvogel, dat zijn wijsvinger gebroken was, dus deze moest gespalkt worden. Daarnaast waren enkele vingers ook redelijk gehavend. Michiel pakte de draad echter snel weer op, zeker nadat een bericht over het voorval zorgde voor een stroom aan steunbetuigingen. Er werden snel hulptroepen ingeschakeld, het gezin Wellink is afkomstig uit een echt familiebedrijf, dus kon de productie razendsnel hervat worden. Met een minimale vertraging, kon de afgifte van de voederartikelen voor vogels van start gaan. Michiel had het aanbod van Gerwin Jansen Eupe gekregen voor hulp bij de bezorging, maar hij besloot het toch zelf te gaan doen. Wellink maakte gebruik van de AVA`70-fietskar, die toch al maanden werkeloos is de container stond geparkeerd. Een onverwachte tegenstander was het pak sneeuw dat de wegen en paden vrijwel onbegaanbaar maakte, maar niet voor onze vogelvriend. Rugzakje op, bestellingen in de kar en de lijst met dikke lijst vol met adressen in de binnenzak begon de fietstocht door de witte Aaltense omgeving. Het plan slaagde en Wellink had zelfs nog wat tijd over om in Zuid de schaatsen onder te binden. Maar…. de klus is nog niet helemaal geklaard, want Michiel heeft besloten zijn actie te verlengen. De vogels hebben immers onze hulp hard nodig, ook al is de sneeuw gesmolten. Er werd contact opgenomen met Conny Mus van de Vogelbescherming Nederland en hij wist te vertellen: “de strenge vorst in combinatie met het dikke pak sneeuw in de afgelopen weken heeft er voor gezorgd dat de vogels erg verzwakt uit deze periode zijn gekomen. Juist nu kunnen ze extra voedsel goed gebruiken om weer aan te sterken….” Dit bericht heeft Wellink overtuigd en doen besluiten om wederom de schuur in te duiken en de productie van voedselproducten weer op te starten, alles puur hand- en vakwerk.

Wat is er zoal te koop?

# voederschaaltje: 3 euro

# voederstammetje (klein): 3 euro

# voederstammetje (groot): 4 euro

Producten kunnen besteld worden door contact op te nemen met Michiel. Hij is telefonisch bereikbaar op het nummer: 06-81980260 of hem een mailtje te sturen: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. Er wordt dan direct afgesproken, wanneer de levering zal gaan plaatsvinden.

De opbrengst van deze prachtige actie van Michiel Wellink komt ten goede aan het T & F-kamp 2021.

Met uw aankoop zorgt u niet alleen voor de hongerige vogels in uw eigen omgeving, maar steunt u tevens het kamp van de AVA`70-junioren!