Normaal gesproken staat bij AVA`70 in november alles in het teken van de Boekeldercrosscompetitie. Gedurende 4 zaterdagen komen vele honderden atleten uit de hele regio naar Aalten om lekker te crossen langs de sloten, over de velden en door de bossen. Ook de jeugd bij AVA`70 kijkt jaarlijks reikhalzend uit naar deze serie van wedstrijden, die gekenmerkt worden door prachtige onderlinge duels in de mooie hardlooparena en de sfeer bij het Romienendal. Dit jaar moest de organisatie helaas besluiten om het evenement te schrappen en dat zorgde voor begrip, maar ook wel de nodige teleurstelling. Zeker bij de jonge pupillen.

De zeer actieve jeugdtrainers van de club staken de koppen bij elkaar en besloten een alternatieve crossmaand te organiseren in november. Dit plan kon, zoals wel enigszins was verwacht, op erg veel blijde reacties rekenen. Op zaterdag 7 november streek de jeugdafdeling voor de eerste etappe neer in de Ringkamp, waar de verschillende spelletjes werden afgewerkt in het Haartse bos. Een week later trokken de AVA`70-jeugdleden naar de Vennebulten, waar als activiteit “de vlaggenroof” op het programma stond. Ruim 1,5 uur draafden de kids door het uitgestrekte bosgebied en genoten volop. Deze dag moest er ook een flink beroep worden gedaan op de ouders i.v.m. het vervoer naar de locatie. Dit bleek geen enkel probleem en zo kon het gebeuren dat er volgens het principe van “Kiss en Ride” een fraaie stoet auto`s geparkeerd stond bij de ingang van het bos, maar alle ouders hielden zich keurig aan de gemaakte afspraken. Het Loohuisbos vormde de derde locatie en ook hier werd een prachtige crosstraining afgewerkt onder uitstekende weersomstandigheden. De slotetappe vond plaats op de vuilnisbelt in Winterswijk. Het werd een prachtige “grand finale” van de crossmaand, want de jeugdtrainers hadden een heuse wedstrijd op het programma staan. Het parcours was gevarieerd en ook behoorlijk pittig. Vooral de slotklim naar boven bleek een flinke kuitenbijter, maar eenmaal boven wachtte de hardlopertjes een bijzondere verrassing, namelijk de aanmoedigingen van Sinterklaas. De kids lieten zich van de allerbeste kant zien en genoten volop van deze laatste crosszaterdag.

De jeugdtrainers hebben de AVA`70-pupillen in de maand november weer een prachtig programma aangeboden, waarbij het samen hardlopen en plezier maken centraal stonden. Hoe mooi is dat?

Heb je de digitale Herfstsprint gemist... Je kunt hem hier bekijken.

Herfstsprint

We gaan even terug naar zaterdag 17 oktober jl. Via Strava laat Daan Migchelbrink rond een uurtje of zes in de avond weten, dat zijn zaterdagtraining er op zit. Bij het zien van zijn prestatie, zal menigeen zich nog eens goed in de ogen hebben gewreven of was inmiddels al van de bank gerold. De altijd goedlachse Bredevoorter had die dag immers het Scholtenpad afgelegd en de lengte van deze tour door het oostelijke deel van de Achterhoek kent een lengte van 76 (!) kilometer. De AVA`70-atleet had als coach zijn moeder uitgenodigd voor dit dagje-uit en zijn besloot haar zoon op de fiets te begeleiden. Na 7 uur en 58 minuten hardlopen, af en toe wandelen en zeker ook het nodige geploeter, zat de tour er op. Nu is Daan van beroep ambtenaar, dus is hij, naast het presteren onder druk, ook het maken van lange werkdagen natuurlijk gewend, ,aar dit is natuurlijk wel even een ander verhaal. Na het delen van zijn hachelijke hardloopavontuur spuugde zijn telefoon in rap tempo een lange reeks van felicitaties en kudo`s………

Strava….. de app was al populair, maar de coronatijd heeft er nog een extra boost aan gegeven. Het aantal sportievelingen dat de app installeerde nam een enorme vlucht en dat is ook wel logisch want het kost niets en dan zijn wij er als Nederlanders natuurlijk als de kippen bij. Strava biedt de mogelijkheid om de trainingsactiviteiten van clubgenoten, collega`s, bekenden en professionals te volgen en dat gebeurt massaal. Nu de coronaperiode langer aanhoudt dan verwacht en het groepsgebeuren in de ban is gedaan, is sportend Nederland op zichzelf aangewezen. En dat is te merken ook, zo blijkt. Er wordt niet alleen onnoemelijk veel getraind, ook de prestaties zijn grenzen verleggend. Daarnaast lijkt het net op of iedereen tijd overheeft. Thuiskomen met 9,98 afgelegde kilometers is “not done.” Gewoon een lusje erbij om de 10 te halen, anders is het gezeik niet van de lucht. Na een fietstraining moet er eigenlijk minimaal 100 kilometer op het tellertje staan en als dit niet het geval is, scheur je nog gewoon 12 keer door de woonwijk. Iedereen heeft dit natuurlijk al lang gezien, want als je op het routekaartje inzoomt…. Nee, de resultaten worden elke avond nauwkeurig ontleedt en zonodig van commentaar voorzien. De Strava-app levert naast de tijd- en afstand registratie nog veel meer waardevolle informatie op. Zo pakte Björn Demkes  op de laatste zaterdag van november een P.R. bij de afdaling van de Winterswijkse Berg. Linda Scholten scoorde op diezelfde dag een keurige gemiddelde hartslag van 152 bij haar duurloop en verbrandde Mark te Brake slechts 781 calorieën bij het hardlopen van de Snorrentocht. Profwielrenner Robert Gesink postte een aantal prachtige foto`s bij zijn mountainbiketraining in de sneeuw van Andorra.

Echt belangrijk? Ach….. maar het is misschien toch ook best wel weer leuk om te weten. Eigenlijk is het enige negatieve van Strava de verslavingsfactor. Je kunt er bijna geen weerstand aan bieden, om niet elke avond even te scrollen en kudo`s uit te delen. Gezinsleden worden soms horende dol van het gepiep en geblieb als je na de training weer tal van complimenten in de vorm van duimpjes, ontvangt en hopen waarschijnlijk, dat ook voor deze “ziekte” een vaccin zal worden gemaakt. De tijd zal het leren, maar het aantal besmettingen van “ de Strava-mania” groeit nog dagelijks en het einde is nog zeker niet in zicht. En wat is ook eigenlijk het probleem? We moeten toch meer bewegen, nou dan……

Wim Brinkman, as sharp dressed man :) 

Op een regenachtige zondagmiddag, na een al even kletsnatte training, zat Jannelien Magis, fanatiek lid van de B-selectie, door een oud familiealbum te bladeren. Ze kwam enkele kiekjes tegen, die haar aandacht trokken. Het betrof een stel foto`s waarop een voetbalteam van AZSV te herkennen was. Haar vader stond erop afgebeeld, maar mogelijk dat haar AVA`70-maatjes nog wel meer mensen zouden herkennen. Ze besloot de foto`s in de app te delen en daarmee was het spel op de wagen……. 

Het duurde nog geen 6 seconden, of de eerste reacties gingen al rond en daarbij werden direct ook al namen genoemd: Geert Wevers en Wim Brinkman. Het duo maakt toevallig ook deel uit van het B-peloton, dus Jannelien kent ze ook nog eens. Hoe leuk is dat? Zowel Geert, als ook Wim had als voetballer een reputatie, waar je eigenlijk niet jaloers op hoeft te zijn. Geert was niet alleen een rebel in het veld, maar ook daar buiten. Als vleugelaanvaller was hij onnoemelijk lui en liet de anderen het vuile werk op knappen. Omdat hij zo weinig energie verspilde, scoorde hij regelmatig en was gelijk het mannetje. Misselijk makend gedrag natuurlijk, maar Gertie  zoals hij zich liefkozend liet noemen, lachte alles weg. Na afloop in de kantine had hij vaak, zo niet altijd het hoogste woord, waarbij het opvallend was dat hij koste wat het koste, een centrale positie aan tafel moest hebben, waardoor hij niets hoefde te missen. Maatje Brinkman was wel wat bescheidener in zijn gedrag, maar zijn streken binnen de lijnen waren toentertijd in de hele regio bekend. Hij was bloedsnel, maar soms niet altijd even handig, waardoor het regelmatig gebeurde dat de tegenstander tegen de reclameborden tot stilstand werd gebracht. Evenals bij de overige rebellen van het elftal AZSV, seizoen 1981-1982, waren de fatsoensnormen regelmatig ver te zoeken. Het illustere gezelschap kreeg de geuzennaam “schurkenteam” en het ergste was, dat ze er nog trots op waren ook. Met Geert en Wim als aanjagers voorop…

Na hun voetbalcarrière wilde het tweetal een beetje af gaan bouwen en ging op zoek naar een nieuwe hobby. Ze besloten het draven met bal in te wisselen voor de variant zonder en meldden zich bij AVA`70. Zoals gebruikelijk bij deze club, werden ze met open armen ontvangen, ondanks het feit dat de strapatsen van de heren zeker wel bekend waren. Het bestuur besloot ze het voordeel van de twijfel te geven en de rebellen kregen groen licht om hun sportloopbaan als hardloper te vervolgen. Dat beide heren in een totaal andere wereld terecht waren gekomen, ondervonden ze gelijk al op de eerste donderdagavondtraining. Waar het bij de voetballers gebruikelijk is om het weekend vast met het nuttigen van een slootje bier in te luiden, stonden er bij AVA`70 in het houten clubhuisje na de duurloop louter veelkleurige bidons met mysterieuze inhoud op tafel en werd de energiehuishouding aangevuld met mueslirepen en eiwitshakes. Het atletiekklimaat vroeg dus wel enige aanpassingen van de rebellen. Een andere noviteit voor de ex-voetballers ondervonden ze bij verjaardagen van de hardlopende teammaten. Geen krat bier als traktatie, maar een schaal met minimarsjes of een plaatje arretjescake. Maar wel van pure chocolade natuurlijk. Toch bleek al snel, dat de scherpe kantjes er bij de voormalige rebellen wel een beetje af was. Ze vonden het er ook eigenlijk best wel relaxed aan toe gaan bij de club en omdat ze zeker over enig hardlooptalent beschikten, toonden ze meer en meer initiatief. Geert breidde zijn netwerk vooral pratend uit, terwijl Wim zich regelmatig van de artistieke kant liet zien. Het grote publiek leerde Brinkman vooral kennen, bij zijn geweldige act tijdens het 40-jarig jubileum. Pruikje op, jurkje aan, fijne boezem, mooie hakjes en kleurige lippenstift… Willem was helemaal in zijn element en hield een schitterende voordracht. De rebel in hem kwam boven drijven, toen hij menig clubgenoot op de hak nam. Het was een zondagmorgen om nooit te vergeten en zelden zal een brunch zo smaakvol zijn geopend. Toen onlangs Jopie Parlevliet op de buis verscheen met zijn hit “Hebbie now op je muil….”, zullen er zeker AVA-janen zijn geweest, die hebben gemeend, dat het rebellengedrag in Brinkman weer actief was. De vergelijking met de uitdossing van Willem in 2010 was meer dan treffend.

In de loop der jaren volgden nog vele voetballers uit de regio het voorbeeld van beide rebellen uit het AZSV Schurkenteam, lichting 81, en werd lid bij AVA`70. Daar waren dikwijls ook best wel randfiguren en bespreekgevallen bij, maar zeker ook kopstukken, waarvan je als club alleen maar kunt dromen, dat ze ooit lid zullen worden van de vereniging. Johan Assink, Jan Rademaker, Patrick Ikink zijn zomaar wat namen: schat aan ervaring, groot aanzien, breed netwerk, sterke sociale competenties. Je kunt ze er dondersgoed bij hebben.

Maar even terug naar de foto van Jannelien. Natuurlijk kwam er uit “het Dameskamp” de nodige reacties op de rebellen van weleer, Geert Wevers en Wim Brinkman. En het moet gezegd, de meningen van het vrouwelijke deel van de leden bij AVA`70 wordt in de regel altijd uiterst serieus genomen. Waarom, zo zou de algemene gedachtegang kunnen zijn? Nou, het verleden heeft geleerd dat hier de meest ideale schoondochters tussen zitten. Neem bijvoorbeeld Evelien Hillen. Je kunt in feite geen functie binnen AVA`70 op noemen of ze heeft deze wel bekleedt. Als dit niet het geval is, heeft Evelien er in ieder geval een mening over en dat zegt natuurlijk veel over haar uitgebreide kennis van zaken. Maar dat is nog niet alles. Ze is daarnaast ook nog eens het waswijf van de club en dat is in dit geval zeker een bijzonder compliment. Alle spullen die door de kleine en grote dravers bewust of onbewust in het clubhuis blijven liggen, worden door Evelien gewassen met Robijn, gestreken, gevouwen, gefotografeerd en gefacebookt. Ook Ingrid van Zolingen is zo`n ideale schoondochter. Ze vormt veelal de verbinding tussen de leden en waar er scheurtjes dreigen te ontstaan, praat ze alles in no-time recht wat krom is in haar ogen. Altijd fijn, zo`n Family vrouw bij de club, die het zelfs niet schroomt om de rebellen op hun nummer te zetten, als ze dat nodig vindt. En wat te denken van Joke Balke? Haar roots liggen weliswaar in de Heelweg, maar dat is natuurlijk helemaal niet zo`n probleem, want daar komen wel gekkere gevallen vandaan. Het weerhoudt er haar dan ook zeker niet van om zich met hart en ziel in te zetten bij AVA`70. Het liefst cijfert ze zichzelf daarbij volledig weg, als een ander het maar goed heeft. Attenties regelen, chocolade bezorgen, kaartje hier, bloemetje daar, kom hier maar eens om in deze coronatijd. Het allermooiste is, dat zich inmiddels al weer nieuwe, jonge, frisse schoondochters aanbieden, die daarbij nog eens goed in de markt liggen ook. Het duo “Veer en Juul” zingt best aardig, maar hun kwaliteiten moeten vooral gezocht worden in de wekelijkse vlog die ze maken voor hun hardloopmaatjes. Het betreft hierbij een serie rek- en strekoefeningen, die bedoeld zijn om nog fitter te worden. Het verhaal gaat, dat hun veel oudere selectiegenoten wekelijks met spanning uitkijken naar de app en dat zelfs de rebellen elke donderdag trouw op hun matje werken aan de lenigheid.  

De rebellen van weleer en de ideale schoondochters vormen een hele fijne mix en geven AVA`70 kleur zowel binnen de vereniging, maar ook naar buiten toe. In 2020 stonden de nodige gezellige meetings op het programma, maar helaas moesten alle activiteiten geskipt worden.  Een forse streep door de rekening natuurlijk, maar er wordt nu hoopvol uitgekeken naar 2021, wanneer AVA`70 haar 51-jarig jubileum viert. De rebellen en ideale schoondochters zijn er al klaar voor….. (FR)

De foto waarmee het allemaal begon...