Sieger Tim :) 

Als er een start is, moet er ook een finish zijn…..

Er zullen in Nederland niet zo gek veel families in Nederland te vinden zijn, waar alle gezinsleden in 2021 een marathon hebben volbracht. Jan, Ankie, Luuk, Mark en Tim te Brake haalden dit huzarenstukje vorig jaar uit en zijn toevallig of niet, ook nog eens allemaal lid van AVA`70. Starten om te finishen was het motto en dat lukte het vijftal met glans.

Vijf diverse ervaringen, dus ook 5 verschillende verhalen!

De eerste aflevering gaat over de jongste telg, die eigenlijk helemaal (nog) niet van plan was om een marathon te gaan lopen, maar zich toch liet verleiden………

Tim te Brake: Jungfrau Marathon, 11 september 2021

“Twee collega`s hadden zich in 2020 al ingeschreven voor de Jungfrau Marathon, maar deze ging toen niet door vanwege COVID. Dit jaar wel, maar omdat 1 collega niet in de gelegenheid was om deel te nemen, besloot ik het avontuur maar aan te gaan. Omdat dit besluit pas 3 weken voor de wedstrijd viel, was er van een fatsoenlijke voorbereiding eigenlijk geen sprake. Ik zag deze wedstrijd dan ook vooral als een uitdaging met een prachtig parcours door de bergen en als extra de dik 2000 hoogtemeters. Ik moest er vooral van gaan genieten…..

De wedstrijd was op zaterdag en we startten in de derde groep van zo`n 500 lopers. De eerste 25 kilometer waren een beetje glooiend, maar ik kon goed doorlopen met een tempo rond de 4,30 minuten per kilometer. Ik begon al deelnemers van de startgroep voor ons in te halen en dat is natuurlijk goed voor de moraal. De waarschuwing dat het nu pas zou gaan beginnen, bleek volledig waar, want de beruchte “muur van Wengen” zorgde er voor, dat het tempo flink omlaag ging. Het stijgingspercentage was gemiddeld 20% en ontkwam er niet aan om stukken te wandelen. Het was waanzinnig mooi weer, waarbij de zon volop scheen. We kwamen steeds hoger en de kwaliteit van de hardlooppaden werd steeds minder. De laatste 5 kilometer was echt ruig berggebied, maar het lukte me om goed door te lopen. Het echte venijn zat hem echter ook nog eens in de staart, waar het bijzonder steil was en je bovendien op 1900 meter hoogte bent. De laatste 2 kilometer leverden tijden op van 11,49 en 15,26 minuten, dus dat zegt genoeg.

De schitterende finish lag boven op de Eigergletscher waar de klok stil bleef staan op een eindtijd van 4:24:41. Al met al was het een fantastische ervaring met een geweldige sfeer onderweg, mede door de honderden vrijwilligers, die er een waar feestje van maakten! Gelukkig konden we voor de afdaling gebruik maken van de skilift, want als dit lopend had moeten gebeuren, weet ik zeker dat het lijf en met name de benen wel in protest was gekomen….”

Van links naar Rechts: André, Theo, Frank en Julia

Tradities moet je in ere houden en dat geldt zeker voor activiteiten waar je mooie herinneringen aan bewaard. De Late Kerst, Vroege Nieuwjaarsloop is zo`n evenement. Jaarlijks vindt deze hardlooptrainingsronde plaats, waarbij het vaak dient als mooie jaarafsluiter met je trainingsmaatjes. Eerdere edities trokken vaak tientallen hardlopers en het mooie was, dat er altijd vanaf een verschillende locatie werd vertrokken, dus nieuwe omgeving en fijne inspiratie. De trainingsloop werd vaak gezamenlijk afgesloten met het drinken van een kop koffie, aangevuld met een lekkernij. Nog even een uitwisseling van de laatste roddels en tenslotte alvast een vroegtijdige nieuwjaarsgroet.

Maar ja…. anno 2021 is dit allemaal niet zo vanzelfsprekend meer, want corona bepaalt tegenwoordig de huisregels en die liegen er momenteel niet om. Je mag al blij zijn dat je überhaupt nog mag rennen, maar de groepsgrootte is door Mark en Hugo teruggebracht tot minimale aantallen. De oplossing moet creatief zijn en daarbij denken aan mogelijkheden….

Zo stond er op 27 december jl een viertal dravertjes en een begeleider op een stalen ros klaar voor hun Late Kerst, Vroege Nieuwjaarsloop 2021. Geert Wevers, de initiatiefnemer van dit jaarlijkse hardloopspektakel, bleek deze keer een rol als coach voor zich op te eisen. Hij had de avond ervoor een vreselijk bedrijfsongeval ondergaan en hardlopen was schier onmogelijk. Een beetje navraag maakte duidelijk, dat de sympathieke zestiger op werkelijk hilarische wijze een vage blessure had opgelopen en geen enkel risico wilde nemen. Hij besloot het kwartet dat overbleef de weg te wijzen, zittend op een ATB, die dateerde uit de jaren negentig van de vorige eeuw. Afijn, in goed overleg was besloten om als traktatie het redelijk bedroevende jaar 2021 af te gaan sluiten in een van de mooiste plekjes van ons land, namelijk de Bekkendelle. 

Vanaf de watermolen Berenschot loop je zo een fabelachtig fijn stukkie natuur in. Andre Bruil is na zijn succesvol verlopen marathonavontuur al een tijdje op zoek naar wat meer stabiliteit in zijn kilometertijd en dan is zo`n redelijk lazy-achtig tempo op de maandag natuurlijk ideaal om hieraan gericht te werken. De fris en fruitige youngster Julia Roos had haar vader gesmeekt om ook deel te mogen maken van de Late Kerst, Vroege Nieuwjaarsselectie en omdat de samenstelling van het gezelschap de nodige leermomenten op zou kunnen leveren, werd hiermee ingestemd. Met name van de man in vorm, Theo Stronks werd de nodige positieve spirit verwacht. De pensionado had zich de mouwen al gelijk opgestroopt en had duidelijk snode plannen. Bescheiden als hij is, startte de goedlachse diesel in de achterhoede, maar het ging hem al na een paar kilometer te langzaam en voorzichtig drukte hij de neus aan het venster. De voorfietser slingerde links en rechts langs de bagger en liet af en toe een “van der Poeltje” zien. 

Na een kilometertje of 4,8 bleek de Benjamin van het gezelschap toch wat problemen te hebben. Het tempo lag zeker voor haar niet te hoog, maar ze opperde het voorstel of het een probleem zou kunnen zijn, als ze bij de eerstvolgende boerderij aan zou bellen met de vraag of ze zou kunnen stroesen. Theo, die in het geheel niet begreep wat de bedoeling was, gaf aan dat dit volkomen belachelijk was, dus zat er voor het jonge Roosje niets anders op, dan dat ze haar grenzen zou moeten gaan verleggen. Een kleine 3 minuten later, bleek de missie geslaagd en werd het tempo weer flink opgeschroefd. Slingerend door Wooldse dreven werd er genoten van de prachtige omgeving. 

Geert bleek naast een voortreffelijk gids ook nog een prima historicus en had zijn huiswerk goed gedaan. Hij somde het ene na het andere historische feit op en met name Frank Roos, inderdaad de vader van, die bekend staat als een enorm cultureel barbaar, zoog alle informatie gretig op. Het venijn van de prachtige tocht zat duidelijk in de staart en het had er alle schijn van dat het laatste lusje zeker niet op de vooral geplande route voorkwam. Ineens had het gekozen pad heel erg veel weg van een verhabbezakt mountainbike parcours en dat bleek ook daadwerkelijk het geval te zijn. Bruil zag zijn doelstelling van deze morgen geheel in het water vallen en trok zijn eigen plan, om zo niets aan tempo te verliezen. 

Theo toonde zich onvermoeibaar en liep keurig in de pas. Het was overigens wel glibberen geblazen voor het viertal AVA-janen en dat werd alleen maar meer toen de beklimming van de col de Vreehorst werd genaderd. Het tweetal bulten zorgde voor werkelijk prachtige sfeervolle momenten, die bij de deelnemers tranen in de ogen en de slip opleverde. Als eerste gleed de veteraan Stronks op zijn snuffert en toen duidelijk was dat hij louter emotionele schade had opgelopen, tuimelde Bruil en wie hem kent weet dan wel dat er echt wat ter aarde stort. Buiten het oog van de camera kuste inmiddels ook Frenkieboy de klei hardhandig, maar de lafaard stond razendsnel weer op, bang om uitgelachen te worden. Dit gebeurde wel in de achterhoede, waar Mental Theo voor de tweede keer zijn evenwicht verloor en onder de bagger naar beneden gleed. 

Gelukkig was de finish nabij, want na een kort lusje stonden we weer bij het beginpunt. Master Stronks zag er werkelijk niet uit en hij kwam pas echt in de problemen toen duidelijk werd, dat hij zo niet bij Geert in de auto kwam. Rustig zijn stalen ros op de auto knuppend, deed hij zijn loopmaatje een voorstel. Of hij ging lopend naar huis, of hij liet zich in de plomp zakken, zodat de drek er af zou spoelen of hij ging in zijn blote kont op de bijrijdersstoel zitten. Van enig gevoel van schaamte was bij Theo geen sprake, want hij liet pardoes zijn broek zakken en vleide naast de verbouwereerde chauffeur neer. Bruil liet het zover helemaal niet komen en stapte gewoon met zijn vuile tenue bij taxi Roos in de auto, waardoor de chauffeur van dienst een uurtje of twee aan het poetsen kon.

Al met al was het natuurlijk weer een hachelijk avontuur, dat zeker veel meer deelnemers had verdiend. We gaan er vanuit dat de Late Kerst, Vroege Nieuwjaarsloop van 2022 er weer eentje van het ouderwetse soort gaat worden, al was dit mini-gebeuren er zeker ook ééntje was om bij te schrijven!

Gerrit en Geert poseren blij met hun vrijwilligers attentie.

Jullie maken het verschil!

Vrijwilligers zijn en blijven de kurk waarop het verenigingsleven drijft. Dit is bij alle clubs het geval en dus zeker ook bij AVA`70. Bij alle activiteiten die er worden georganiseerd, kan de organisatie een beroep doen op de vrijwillige inzet van tal van leden. Zo stonden er bij de onlangs georganiseerde Boekeldercrosscompetitie gedurende de 3 wedstrijddagen telkens een peloton van zo`n 50 clubmensen klaar om de wedstrijd en alles wat daarbij komt kijken in goede banen te leiden. Momenteel zijn tientallen jeugdleden in de weer om de vele honderden snoepzakken te vullen en de komende week aan de man of vrouw te brengen. Op 8 januari 2022 zal een batterij aan vrijwilligers in actie komen om de kerstbomen te rapen in Aalten en Bredevoort. Uiteraard is het bestuur van AVA`70 bijzonder blij met al deze inzet van vrijwilligers, die het niet alleen mogelijk maken om tal van activiteiten te organiseren, maar tevens zorgen voor een uitstekende clubsfeer.

Normaliter vindt er op de tweede zaterdag van het jaar een grootse vrijwilligersavond plaats, maar vanwege de coronabeperkingen is deze feestavond voorlopig in de ijskast gezet. Toch wilde het bestuur alle vrijwilligers graag belonen voor hun inzet in 2021. Daarom werden alle leden die in het afgelopen jaar op welke wijze dan ook een vrijwillige bijdrage hebben geleverd aan het verenigingsleven van AVA`70 uitgenodigd om een attentie te komen scoren. Tientallen gevulde rugzakken stonden in het clubhuis klaar en het gulle gebaar werd dankbaar in ontvangst genomen en bijzonder gewaardeerd.

Voor 2022 staan er bij AVA`70 tal van activiteiten op de planning, waarbij de inzet van de vrijwilligers weer hard nodig zal zijn. De club kan vast en zeker weer rekenen op de inzet van de trouwe club van vrijwilligers! 

Er was al lang over gepraat, sommigen deden er zelfs wat lacherig over, maar een mooie jurywagen in eigen beheer, zou een geweldige aanwinst zijn voor AVA`70. Het uiterst succesvolle koppel Marco en Bart, dat tijdens wedstrijden o.a. verantwoordelijk is voor de tijdsregistratie, uitslagenverwerking en het controleren van de alle bewegende beelden, zag het al helemaal voor zich. Het duo heeft ook best wel een grote gunfactor om hoog en droog te mogen zitten, zo is de algemene stem van het Aaltense hardloopvolkje. Tuurlijk, het is als atletiekclub maar weinigen gegeven om te beschikken over een eigen onderkomen voor juryleden en tijdsregistratie, maar bij AVA`70 hebben zich in het verleden al wel meer zaken voorgedaan, die feitelijk als onmogelijk werden bestempeld.  Het bestuur besloot echter unaniem te zwichten voor de bijzondere aanvraag en gaf er joviaal een klap op.

Patrick Ikink begon direct met het aanboren van zijn groots opgebouwde sponsornetwerk en na 3 telefoontjes was het al bijna raak. De aimabele Barloër gooide nog een extra dosis van zijn charmes in de strijd en dit hielp als de bliksem. Het Oldenzaalse bedrijf, NEMACO Bouwmachines had nog wel iets aantrekkelijks op de plas staan en besloot een roodgekleurd onderkomen gratis beschikbaar te stellen. Hoe mooi is dat?

Het voertuig werd naar Aalten gerold, waar het op de accommodatie van AVA`70 even de tijd kreeg om te acclimatiseren. Intussen werd er een beetje nagedacht over het licht oppimpen van het onderkomen, waarbij ook de toekomstige gebruikers mochten meedenken. De doelstelling was om bij het begin van de wedstrijdenreeks van 2020 te pronken met de eigen jurywagen, maar dit plan kon gelijk overboord. Niet het coronavirus, maar veel meer het wensenlijstje van het duo Wesselink-van Rijs bleek hiervan de oorzaak. Een enorm scala aan verzoekjes en aanpassingen werd er overhandigd en er mocht niets aan het toeval worden overgelaten, zo gaf het tweetal aan. Dit zonder met de ogen te knipperen, overigens. Tuurlijk, het sympathieke koppel legt de lat altijd hoog, maar deze eisen waren toch wel lichtelijk overdreven. Dansvloertje, kabelgootjes…. Het loog er niet om.

Afijn, er werd besloten om er maar volledig voor te gaan, dus werd er snel een team met specialisten geformeerd met onnoemelijk veel kwaliteiten. En dan hebben we het zeker niet alleen over de prestaties op hardloopgebied.

Geert Kip is van (bijna) alle markten thuis, dus kreeg hij de coördinerende rol. Normaal gesproken is een dergelijk aanspreekpunt gelijk schietschijf, maar de uiterst sympathieke Kiplegat van de Hollenberg had de zaakjes puik in orde en een uitvoerig plan van aanpak werd uitgerold.

Eerst werd de binnenzijde lichtelijk gestript en dat verliep zeer voorspoedig. Gerwin Jansen Eupe, directeur van het gelijknamige schildersbedrijf uit Bredevoort, kitte even snel de kiertjes en naadjes alvorens Kippie zelf met de kwast aan de gang kon met de verf die Eupe gratis en voor niets beschikbaar stelde. Kijk, dat geeft de zaak RAL-kleur natuurlijk. Een mooie dekkende laag werd aangebracht en het geheel kreeg een geheel ander aanzien. De vloer was alweer een ietske ingewikkelder onderdeel van het project. Er stonden immers kabelgootjes op het wensenbriefje van de toekomstige bewoners, dus dat vraagt wel enig denk- en vooral vakwerk. Wim Rensink is in dat soort situaties dan natuurlijk de juiste man op de juiste plek. Ineke Graven, een voormalig talentvol raspaardje uit de hardloopstal van Marco van Rijs schoot AVA`70 te hulp en besloot een hele mooie laminaatvloer te schenken. Een fijn gebaar richting de vereniging maar ook wel een beetje naar haar coach, aan wie ze veel dank verschuldigd is…. “De sloffert” zaagde en lijmde de stroken minutieus op de vloer. Ernst-Jan luiten moest hier en daar nog wat elektra aanpassen, want voldoende en goedwerkende stroompunten zijn natuurlijk wel een belangrijke voorwaarde, om de tijdregistratie, printer, laptops, het koffiezetapparaat en natuurlijk het straalkacheltje te laten werken.  De metamorfose werd volledig in een stijlvol en clubgekleurd, dus geel-blauw design, waarmee de nieuwe sponsor DEKALU gelijk al een flink aantal bonuspunten scoorde.

De jurywagen is omgetoverd tot een luxueus 5*-onderkomen, die op vakantiepark de Twee Bruggen zeker een in het oogspringende kampeerplek zou veroveren en waar de gebruikers veel plezier aan zullen gaan beleven. De officiële in gebruik name vond plaats tijdens de Boekeldercross 2021. Vriend en vijand vergaapte zich gedurende de 3 wedstrijddagen aan de nieuwste AVA-aanwinst op wielen, die pontificaal op de start en finishlijn stond geposteerd. De gastheren, Marco en Bart, gaven enkele rondleidingen en deden in de richting van belangstellenden bovendien uitvoerig hun verhaal over ditjes, datjes en verdere onzin. Maar gezellig was het er binnen in de trendy pipowagen in ieder geval. Er was ook niets aan het toeval overgelaten, want er was zelfs een malloot ingehuurd, die elke 8 minuten met een zeempje de ramen lapte. Uiteraard waren er nog wat zaken die ontbraken, zoals een droogloopmatje, een vaasje met geurstokjes en een tosti-ijzer, maar verder….

AVA`70 is weer een prachtig, opvallend juweeltje rijker, daar is iedereen het unaniem wel over eens!!!