Er zijn zo van die hardloopevenementen, die een prachtige traditie vormen, dat er altijd wel de nodige belangstelling voor is. Eén daarvan is de Late Kerst, Vroege Nieuwjaarsloop, die dit jaar plaatsvond op vrijdag 27 december. De naam verklaart veel, zo niet alles. Als start en finishplek was gekozen voor het bijzonder aangename, dus schitterende vakantiepark de Twee Bruggen. Uiteraard een 5*- locatie, want dit hoort bij een dergelijk kleinschalig, maar desalniettemin topevenement. Het deelnemersveld bestond ook dit jaar weer uit een keur van kleurrijke atleten, waar de kwaliteit wekelijk vanaf droop. Een heerlijke mix van 37 A, B en C-leden, aangevuld met de gastlopers Reinoud Abbing en Derk Hofs, die de Kerstkalkoen bij familie in de Achterhoek naar binnen werkten. Ze combineerden vervolgens het nuttige met het aangename en stonden daarom ook op de startlijst. Hoe mooi is dat? Onder de deelnemers overigens ook een aantal lopers, die het blijkbaar niet nodig vinden om zich even netjes aan te melden. De organisatie besloot in deze feestelijke periode geen impopulaire maatregelen te treffen en deze actie dit keer nog door de vingers te zien. Maar het fatsoen is natuurlijk ver te zoeken bij dit soort praktijken en de overtreders zijn gelijk met naam en toenaam op de zwarte lijst geplaatst. Alleskunner Marco van Rijs was met succes gecontracteerd als voor-, achter en zijfietser en deed dit kunstje met verve. Tussendoor schoot hij ook nog eens dik 228 plaatjes, zodat er na afloop niemand meer twijfel had over de ongekende kwaliteiten van de sympathieke Barlöer.
Het peloton van sportievelingen meldde zich vanaf een uurtje of 5 over half 10 en AVA-Japie, die tevens een belangrijke functie heeft bij de Twee Bruggen, nam de sportievelingen zonder blikken of blozen mee. Het knutselhok werd voor even gebruikt als omkleedhuis en mannen en vrouwen werden dit keer niet van elkaar gescheiden. Hier had overigens niemand echt moeite mee, want het hardloopvolkje heeft niet zoveel gêne. Het motto is veelal: wat mot, dat mot en daar schikt iedereen zich vrij gemakkelijk in. In het halletje was een transgenderneutraal toilet en ook daar keek niemand echt van op. Om even na 10 uur maande organisator Geert Wevers iedereen tot stilte om zijn openingswoordje te gaan doen. Echt veel overwicht straalde hij daarbij niet uit, maar uit fatsoen hielden de manschappen toch even stilte. Op het programma stond deze editie de Corlese Veldtocht en de spanning nam intussen wel een beetje toe. Bij de start was het werkelijk schitterend weer en dit zorgde natuurlijk direct al voor stralende koppies. Het peloton zette zich stilaan in beweging en het kleurrijke lint slingerde zich van Corle in de richting van Miste. De Kerstdagen werden onderweg eens goed besproken en de algemene indruk kan getrokken worden, dat het allemaal best gezellig is, maar de opluchting overheerste toch ook wel. Van dat binnen zitten wordt je immers niet sneller…
De eerste stop werd gemaakt bij de ruïne-achtige boerderij Hemmink, waar een hele fijne groepsfoto werd gemaakt. Jammer dat er vervolgens gelijk weer werd verder gedraafd, want geen enkele loper had feitelijk oog voor het prachtige historische bouwwerk, waarover de eerste verhalen al in het jaar 1331 zijn opgetekend. Het slingeren in het prachtige buitengebied van Corle hield nog kilometerslang aan, alvorens voor de tweede keer een halt werd gehouden. Dit keer bij het Nationaal Lindenboom-arboretum. Een mooie term natuurlijk voor een parkje, waar je in krap 2 minuten doorheen kunt rennen en vervolgens tegen een houten klimtoren aandraaft. In een enkeling kwam “het kind zijn” weer even boven drijven, dus werd er naar de top geklauterd. Dik 22 treden, dus een flinke inspanning. De menigte beneden kreeg wat flauwekul toegeroepen en verder baalde men op de begane grond vooral van het feit dat er minutenlang gewacht moest worden. Na een ruime 10,2 kilometer volgde een splitsing in het parcours en de keus was feitelijk eenvoudig: of je liep naar de finish of draafde nog een half uurtje mee in de richting van Bredevoort.
Opvallend veel atleten kozen voor de lange versie en dus werd het Ridderpad met een mooi legertje doorkruist. Voorin het groepje werd de geschiedenis over dit bijzondere gedeelte van de route vertelt, maar helaas hebben de cultuurbarbaren in de achterhoede dit totaal gemist. In gestaag tempo ging het vervolgens richting het aloude vestingstadje en de nestor van de groep, de ervaren kilometervreter Theo Stronks, stroopte zich de mouwen eens flink op. Zijn trainingsmaten weten dan dondersgoed wat er te gebeuren staat en dus schoven ook diverse andere kleppers de neus aan het venster. Het spel was op de wagen en de organisatie lukte het maar moeilijk om de orde te handhaven en het tempo nog enigszins binnen de perken te houden. Met een omtrekkende move werd de achterzijde van het vakantieresort weer bereikt en ging het in galop naar de finish. Bam, 16,68 kilometer op de teller en louter lachende gezichten. Nauwelijks muiterij aan boord en een schitterende Corlese veldtocht vormde de pure winst van deze schitterende zonnige ochtend.
Menigeen trakteerde zichzelf vervolgens op een geurend bakje koffie, dan wel thee in de sfeervolle Schoppe. De horecagelegenheid had op vriendelijk, doch dringend verzoek van AVA-Jaap, ja hij weer, de kachel opgestookt en de deuren geopend. De atleten wisten natuurlijk dit bijzonder klantvriendelijke gebaar bijzonder te waarderen. De populaire spreekstalmeester Dirk Vreman, rondde de 12e Late Kerst, Vroege Nieuwjaarsloop in stijl af met een tranentrekkende korte, doch bondige speech, waarin hij iedereen enorm bedankte voor de deelname en bijdrage. Het was wederom een schitterende editie, daar waren alle partijen het wel over eens!
