'Theo trakteert op Lintels mooiste'
Het is donderdag 9 mei, even voor 7 uur in de ochtend, toen zich bij het Kulturhuis in Lintelo een hele fijne groep hardlopers verzamelde voor een lekkere duurloop. Het bespottelijk vroege tijdstip had alles te maken met het feit dat het Hemelvaartsdag was, dus stond er de traditionele dauwloop op het programma. De omstandigheden waren uitermate prettig, want de zon doet al zijn uiterste best en het gras is vochtig, dus wat wil een draver nog meer. De koppen werden geteld en daarbij kwam de organisatie tot de conclusie dat er één draver te weinig was, overigens zonder een legitieme reden door te geven. Maar er daarentegen bleek er ook een zwartloper gesignaleerd te zijn en meteen was het al duidelijk, dat deze gast een vervelende ochtend tegemoet zou gaan. Geert Wevers trapte af en heet iedereen in fluistertoon een warm welkom, waarna hij het woord gelijk doorgaf aan parcoursbouwer Theo Stronks, die dit ff niet in de gaten had en dus gelijk al met de bek vol tanden stond. Iets wat hem toch zelden overkomt en dit terwijl hij al een heel hardloopleven achter zich heeft. Gauw nog een paar statieportretten drukken, maar ook iets simpels als dit bleek op dit uur al een hels karwei.
Snel op pad dan maar en na een meter of 62 was het de bedoeling dat local queen, Romy van Rijs, zou aansluiten, maar in haar tiny housje zat werkelijk geen enkele beweging, dus de kans dat ze haar schoentjes bij de achterdeur had klaargezet om snel aan te sluiten was nihil. Gauw door dan maar, want de omgeving is werkelijk adembenemend in het Aaltense buurschap en met name de rust die het uitstraalt zorgt voor intense genietmomentjes. Onze olijke zwartloper meldde zich voor het eerst ook maar eens aan de kop van het peloton, maar dit duurde nog geen honderdachttien meter, alvorens hij weer naar de achterste geledingen werd verbannen. Centraal bij deze dauwrun stond de Wenninkmolen uit 1860, die van de diverse kanten steeds zichtbaar bleef, waardoor niemand de indruk had dat onze course-regisseur, maar wat kilometers uit de mouw schudde. Nee, hij had hier terdege werk van gemaakt en dat siert onze nestor Theo.
Op een werkelijk prachtig landweggetje, waar het gras inmiddels dik 3 kontjes hoog was, kreeg het voorste gedeelte van het peloton ineens een buizerd in het vizier. Zoals bekend zijn deze roofvogel en hardlopers in het broedseizoen zeker geen maatjes van elkaar en gelijk werd het onrustig. Bij een enkeling maakte het hart gelijk fikse overuren en kwamen de sterke verhalen flink op gang. Organisator Geert had veruit de meest spannende episode, al was het gebeuren wel enigszins gedateerd. Zo had hij ooit urenlang als een boomklever vastgenageld gestaan aan een 2-jarige berk na een best laffe attack van een vervelende buizerd, die het op zijn kruintje gemunt had. Geert is zeker geen held en hij besloot via de telefoon vrouwlief Ina op de hoogte te brengen van zijn hachelijke ervaring in de hoop dat ze misschien wat te eten zou komen brengen, want ons fanatieke dravertje bezweek bijna. Volledig terecht, dacht vrouw Wevers hier wat anders over en dik 4 uur later dan gepland, kwam de onfortuinlijke runner thuis aangestrompeld. Een dergelijk avontuur blijft je wel bij natuurlijk, maar om het nu elk voorjaar weer op te lepelen en steeds spannender te maken….
Afijn, na wat gezig-zag via de typisch Lintelose paadjes als het Koopdieksken en de Spiekerbosweg ging het langzaam maar zeker met een omtrekkende beweging weer richting de molen. Siepie van S. voelde zich weer eens bijzonder sterk en vertelde vol overgave dat zijn sportieve opening van deze zonnige dag nog een fiks vervolg kreeg, want na een verfrissende douche gingen de wandelschoenen aan en moest er nog een slordige 15 kilometers gesjouwd worden. Overigens was het hardloopavontuur voor hem en de overige 24 kompanen nog niet teneinde, want in het zicht van de haven, kwam er nog een beste lus aan, waar bovendien het tempo nog efkes fors werd opgeschroefd. Aanstichter van dit alles was de spraakzame Robbie, die bezig was aan zijn 2e duurloop van 2024 en deze toch wel een kleine kwaliteitsboost wilde geven. Hij rammelde eens even flink aan de boom, zoals alleen een echte Demkes dat kan en waar hij met name aan de staart van de groep zeker geen bonuspunten mee verdiende.
Wie het allemaal met een brede smile onderging was Snelle Jelle. De goedlachse Varssevelder had zich veilig in het midden van het pelotonnetje genesteld en hoewel hij werkelijk drijfnat van het zweet was gaf hij geen krimp. Logisch natuurlijk, want hij had een hele gezellige driedaagse voor de boeg en hij zag deze duurloop als de ideale voorbereiding op zijn uitjes.
De finishstreep werd even na kwart over 8 bereikt en er stond toch maar weer mooi een kleine 11 kilometer op de teller en dat kon niet iedereen zeggen in Lintelo op dit tijdstip. Theo Stronks bedankte iedereen voor zijn of haar bijdrage en dit bericht kwam hem op een klaterend applaus te staan, waarna onze emotionele rakker gelijk weer zijn zakdoek pakte om snikkend zijn neus te snuiten.
Ruim voor half 10 werd Lintelo-kern weer vrijgegeven voor het overige verkeer. Behalve het vertrek van de sportieve hardlopers na de zeer geslaagde dauwloop, zorgde dit zeker niet voor enige opschudding in het mooie Aaltense buurtschap.
